Chapter 14

POV; Carly 'Car' Miller

Lachend kijk ik ‘Harry’ en ‘Ed’ aan, maar dat stopt al snel wanneer we een geluid horen uit de kamer waarvan we net komen. We kijken elkaar aan, en laden ons geweer tegelijk. We richtten allebei op de deur, wanneer die opeens word opengeduwd. Als ik net wil schieten zie ik wie het zijn, “Winchesters” bevestigd Kat mijn gedachten. Kwaad kijkt Sam mij aan, en ik haal onschuldig mijn schouders op, en doe mijn zoutgeweer weg. “Carly… Kat…” Dean sprak onze namen langzaam uit, en keek ons één voor één aan. Tot we Harry hoorden, “Het EMV stijgt!” Geïrriteerd draai ik me om en kijk ze aan en besluit om het spelletje mee te spelen. “EMV? Wat is dat?” grinnikend kijkt Kat me aan, door mijn reactie op de ‘professionals’. “Wel, het EMV staat voor Elektromagnetisch veld.” Grijnst Harry. Nep-onwetend kijk ik ze aan, “wat doet het dan?”. “Geesten veroorzaken energieschommelingen, en de EMV-detector, zoals deze hier, kan het meten.” Verteld Harry, en laat een ‘EMV’-Detector zien. Achter me en naast me hoor ik Sam, Dean en Kat grinniken, waarbij ikzelf ook begin te lachen. “Wat?” vraagt Ed, “ach wat weten jullie er toch van, jullie zijn maar amateurs.” “Met geweren…” voegt Harry er aantoe.
Harry en Ed negerend, ga ik verder met rondkijken. Ik hoor Sam en Dean nog met Ed en Harry praten, als ik een andere kamer inloop. Plots hoor ik gebonk uit een kast, met mijn geweer eropgericht wandel ik er langzaam naar toe, en trek de deur open, om vervolgens dood te schrikken door wat ratten die ernaar buiten lopen. Grommend en kwaad op mezelf dat ik zo geschrokken was, wandel ik terug naar de rest. “Nog iets gevonden?” vraagt Kat, snel schud ik mijn hoofd. En wandel naar buiten, waarbij ik op de motorkap van de Mustang ga zitten. Al snel zie ik Kat en de rest naar buiten komen. Grijnzend kijk ik Sam en Dean aan, Kat komt naast me op de motorkap zitten.
Als ik zie dat Ed en Harry weg zijn, begint Kat hard te lachen, “EMV-Detector?! KOMOP! Wat mankeren die jongens?” Lachend kijk ik haar ook aan, nochtans de jongens ons uiterst serieus aankijken. “Ah, komop. Zeg nou niet dat dat niet hilarisch was hé?” lach ik naar hun. “Nee, nouja… eigenlijk wel maar,” begint Dean, maar word afgehaakt door Sam: “Geef me die USB van je! Je hebt er geen recht op! Het zijn onze zaken, niet die van jullie!” roept hij geïrriteerd. Net als ik terug wil kaatsen, gaat mijn mobieltje af, Sam kwaad aankijkend neem ik op; “Met Carly. Ja alles is goed Bob. Nee, alleen een gekneusde enkel, en Katherine een wond. Jaja, het gaat wel. Nee ik hoef geen helend kruid. Bob. Bob… BOB! Alles is goed, we zijn bezig met een zaak, maar er zijn hier twee klojo’s die het verzieken. Ja we zullen voorzichtig zijn. Dag Bob.” En leg op. Grinnikend kijkt Kat me aan, “die ouwe is ook altijd ongerust hé”, “Ach, neem het hem niet kwalijk, hij heeft nooit echt een familie gehad, en ons heeft hij praktisch opgevoed…” na dat gezegd te hebben gun ik de jongens geen blik meer, en stap de mustang in.