Chapter 13

POV: Katherine 'Kat' Raven.


Na ongeveer 2 uur hebben we nog steeds niets gezien van de demonen. Ik stop aan de zijkant van de weg en zucht diep. ‘waar is je laptop?’ Carly haalt de USB stik uit haar broekzak en houd hem omhoog. Ik ben verwoed op zoek naar iets in het dashboard. ‘achterbank, onder de stoel’ antwoord ik zonder verder aandacht aan haar te besteden. Waar ligt het? Ik weet zeker dat het hier moet liggen. Carly is druk is druk tegen me aan het praten maar ik reageer niet. Als ze mijn naam een paar keer noemt kijk ik haar aan. ‘klinkt goed, maar waar… is mijn cassette van Bon Jovi?’ Carly haalt haar schouders op. Ze zegt weer wat maar dan zie ik het bandje liggen. ‘HEBBES!’ roep ik triomfantelijk uit. Snel steek ik het bandje in de radio en zet het volume omhoog. ‘gaan we het doen of niet?’ vraagt Carly geïrriteerd. Snel knik ik. . Hoever van hier naar Richardson?’ vraag ik. Carly kijkt op de map ‘ongeveer 311 mijl.’ Even kijk ik haar aan ‘serieus?’ ik wacht niet eens op antwoord en rij verder.

‘dus als jij met een van die kinderen gaat praten , zorg ik ervoor dat ik weet waar het huis staat’ ik stop voor een platenwinkel en wacht tot Carly uit stapt. Snel rij ik weg en begin met de zoek tocht. Om de zoveel meter blijf ik staan en vraag aan de inwoners of ze iets van het huis weten. Om 8 uur haal ik Carly weer op. ‘en weet je al wat meer?’ vraag ik haar. Ze knikt ‘de jongen die ik sprak vertelde me over gister avond. Blijkbaar hebben ze het met eigen ogen gezien’ ik knik en rij naar de plek die de meeste inwoners hadden aangewezen. ‘hier moet het ergens zijn’ mompel ik. We halen allebei een zaklamp te voorschijn en lopen naar het huis. Even blijf ik staan. ‘Car, als het niet goed komt, verbrand me dan’ Carly krijgt een glimlach op haar gezicht. ‘natuurlijk’ we stappen het huis binnen. We staan met onze ruggen tegen elkaar aan. Een geluid doet me gelijk op kijken. Ik tik op Carly ’s arm en wijs naar de deur verder op. We lopen er snel maar geruisloos heen. Carly schopt de deur in en ik richt mijn wapen op de 2 personen die er staan. Even zijn we stil. ‘wie zijn jullie?’ vraag ik aan de twee mannen die voor ons staan. ‘Ed en Harry van hellhoundslair.com’ antwoordt Harry. ‘en jullie twee willen vast een handtekening?’ Carly en ik beginnen te lachen als we tegelijk stil zijn. We hoorden allebei iets uit de kamer waar de vandaan kwam. Gelijk laden we onze wapens en richten ze op het geluid. De deur wordt open geduwd en dan staan we oog in oog met de Wincesters. Ze richten hun wapens op ons terwijl wij hetzelfde doen.