6.2

‘Ik ga even iets voor je halen, ok?’ zei Nathalie en niet veel later liet ze me achter in het midden van het grasplein. Ik voelde de ogen branden op me. De mensen keken naar me en niet alleen omdat ik net hier op deze plaats zat. Neen, ze keken omdat ze wisten wat voor intenties ik had. De ex-verpleegster die haar eigen lot bezegelde, dat was wat ze dachten. Amper na enkele minuutjes kwam Nathalie terug met twee ijshoorntjes. ‘Mijn favoriete smaak!’ riep ik enthousiast. Dit was waarschijnlijk een van de laatste lekkere dingen die ik nog zou gaan eten. Ik bedankte haar met een brede glimlach.
‘Weet je,’ zei ik, ‘de mensen staren naar me.’ Onbewust keek Nathalie rondom haar. Ze knikte, want ze zag het ook. ‘Ik snap het niet, is het dan zo abnormaal wat ik doe?’ Mijn stem sloeg net niet over. Nathalie gebaarde met haar vinger en legde me het zwijgen op. ‘We hebben dit gesprek al gehad en we hoeven het vandaag niet nogmaals op te rakelen.’ ‘Ja, ik weet het, maar toch…’ mompelde ik. Het was duidelijk dat Nathalie bewust het onderwerp wou afwimpelen. Het lag gevoeliger bij haar dan bij mij. Ze had enorm veel moeite om het te aanvaarden. Volgens mij kon ze het niet eens aanvaarden en het feit dat ze er op de dag zelf niet zou kunnen bijzijn maakte het alleen maar erger voor haar.
‘Kom eens hier’, zei ik toen onze ijsjes eindelijk verdwenen waren in onze buik. ‘Neen, niet doen’, stammelde, maar toch deed ze wat ik haar vroeg. Ik nam haar zo stevig beet dat ik haar lichaamswarmte bijna door mijn kamerjas heen kon voelen. Het was waarschijnlijk best een grappig zicht, ik in kamerjas en pyjama en zij helemaal opgetut. Het maakte ook helemaal niks uit, we waren tenslotte vriendinnen. ‘Ik heb nog maar een kwartiertje voordat ik moet vertrekken.’ Ze verbrak ongewild en onbewust de stilte die me net zo’n deugd deed. Ik keek omhoog naar de klok die aan de wand hing. Ze had gelijk. ‘Geen traantjes, he?’ zei ik, maar toen ik haar gezicht zag, besefte ik dat het al te laat was. Waarom was afscheid nemen zo moeilijk, vooral als je wist dat het definitief was?