Lily Rose

hier zit ik dan, alleen in het ziekenhuis. te wachten tot er nieuws is. van papa heb ik nog niks gehoord. hij is al 3 uur weg. de dokters zijn nu met mama bezig. ik heb geen idee waar ze is en hoe het met haar is. elke keer als ik een dokter of zuster vraag hoe het met haar gaat zeggen ze dat ik weer moet gaan zitten en af moet wachten. Ik word gek hier! Ik heb altijd al een hekel gehad aan ziekenhuizen. Die vieze muffe geur en al die zieke ongelukkige mensen hier. Het liefst ben ik hier zo snel mogelijk weer weg. ik kijk uit het raam van de wachtkamer en zie de zon langzaam opkomen. ik pak mijn mobiel en zie dat het nu al ondertussen half 6 is. met een zucht laat ik mijn hoofd tegen de muur aanleunen. ik kijk naar de klok, elke seconde die voorbijgaat lijkt wel een eeuwigheid te duren. na een hele tijd komt er een dokter mijn kant op. ´miss Malik?´ ik spring meteen op en ren richting de arts. ´yes?, is er nieuws?´ de dokter zucht en kijkt me ernstig aan. dat kan niet veel goeds betekenen. `je moeder is stabiel nu,dat betekent dat ze buiten levens gevaar is, maar ze heeft veel bloed verloren.´ we moeten afwachten of ze het ret. ik knik. `het is het beste als je nu naar huis gaat, rust een beetje. je moeder is in goede handen.´ ik knik nog een keer en loop dan het ziekenhuis uit. mijn moeder leeft nog... mijn moeder leeft nog! ik ben zo blij. als een gek ren ik naar huis. als ik binnen kom zie ik men vader op de bank liggen slapen. als ik dat zie word ik woedend. hoe kan hij! hij ligt hier gewoon rustig te slapen terwijl hij bijna zijn eigen vrouw vermoord had! met een klap smijt ik de voordeur dicht. hij schrikt wakker. ´hoe kun je! hoe kun je hier gewoon rustig liggen slapen terwijl mama gewoon ligt te vechten voor haar leven!´ hij kijkt me even verbaasd aan. dit maakt me alleen maar woedender. ´jij vieze klootzak! dit is jouw schuld!´ hij staat woedend op van de bank. ´hoe durf je om zo tegen me te praten!´ net als ik wat terug wil schreeuwen geeft hij me een klap in mijn gezicht. hij geeft me nog een paar klappen en loopt dan gewoon de woonkamer uit. ik kijk hem even na en bedenk me dan dat dit geen zin heeft. ik besluit naar Zayn te gaan. ik pak mijn jas en loop de deur uit. ik loop de straat uit richting het appartement van de jongens. gelukkig wonen ze dichtbij. na een tijdje ben ik er en bel aan. ik hoor wat geschreeuw en gestommel. dan word de deur open gedaan door Louis. `he Rosie!´ ´he lou` fluister ik zacht. ´he what´s wrong?´ `mijn moeder´ fluister ik. ´wat is er met haar?´ `ze.. ze ligt in het ziekenhuis` snik ik. `he kom hier` hij trekt me dicht tegen zich aan. ik kan de tranen niet meer tegenhouden en ze stromen over mijn wangen. `kom mee naar binnen` Louis trekt me mee naar binnen. we lopen de woonkamer in. Liam en Harry zitten tv te kijken. ze kijken op als ze ons horen binnen komen. `he what´s wrong?´ vraagt Liam meteen bezorgd. ik kan niks zeggen en huil alleen maar harder. hij staat op en trekt me tegen zich aan. hij laat me op de bank zitten en pakt mijn hand vast. Harry trekt me nu tegen zich aan. Louis loop naar de keuken en komt even later terug met een kop thee in zijn handen. hij geeft me de kop en gaat dan tegen over me zitten op de tafel. `tell us what happend` ik zucht even en begin dan te vertellen. hoe ik 2 dagen geleden bij de jongens weg ging en dat mijn ouders weer eens ruzie hadden. dat ze niet eens gemerkt hadden dat ik er niet was. dat ik na een tijdje de deur dicht hoorde gaan en mijn vader me sloeg. bij dat gedeelte drukte Harry me nog wat steviger tegen zich aan. Liam knijpt nog eens in mijn hand als teken dat ik verder moet gaan. ik vertel dat toen ik wakker werd de ruzie weer begonnen was. en als laatste over dat het opeens heel stil werd en over dat ik mijn moeder vond en alles wat er in het ziekenhuis gebeurt was. `en het ergste was nog wel dat toen ik thuis kwam mijn vader gewoon op de bank lag te slapen!` snik ik. De jongens kunnen even niks uit brengen. ze staren me alle 3 geschokt aan. Louis wil net wat zeggen als de we de voordeur open horen gaan en de vrolijke stemmen van Niall en Zayn horen. ze komen lachend de kamer binnen. ze stoppen meteen als ze mij zien zitten. Zayn rent meteen op me af en trekt me uit Harry´s armen. `what happend?´ vragen Niall en Zayn tegelijk. Liam begint mijn verhaal te vertellen en Zayn gaat ondertussen op de bank zitten, hij trekt mij op zijn schoot en dan dicht tegen zich aan. Niall gaat naast Louis zitten en luistert geconcentreerd naar Liam. als hij klaar is zijn Niall en Zayn even stil. ´hoe gaat het nu met je moeder?´vraagt Niall zachtjes. ´ze is nu stabiel` ´het komt wel goed met haar, ze is sterk´fluistert Zayn. ik wou dat ik Zayn kon geloven, maar de woorden van de dokter blijven door mijn hoofd spoken. ´we moeten afwachten of ze het ret.´

.......

<3