Hoofdstuk 15

Vandaag komt Ilona naar hier. Al heel vroeg ben ik wakker en kan niet wachten tot ze hier is met haar vriend. Nadat ik de tafel gedekt heb gaat de bel. "ILONAAAAAA!" roep ik blij en omhels haar. "JAMIEEEEEE!" roept ze tegelijk. Als we elkaar loslaten begroet ik al even uitbundig Pascal, de vriend van Ilona. "Ik heb de tafel gedekt dus we kunnen ontbijten. Heeft er iemand graag een glaasje vers geperst fruitsap? Eet en drink zoveel jullie willen. Er is genoeg." glimlach ik. "graag een glaasje fruitsap." bevestigt Pascal, en ook Ilona stemt in.

Na drie uur zitten we nog steeds aan tafel en we zijn nog lang niet uitgepraat. We hebben het zelfs nog niet gehad over Jack. "Maar vertel nou eens over Jack." dringt Ilona aan. "Ja, Jamie, vertel nou eens over Jack. Wat scheelt er met die jongen? We zijn zo ongerust en willen het zo graag weten?" pikt Pascal er fake geïnteresseerd op in. Ze heeft er anderhalve maand op moeten wachten,dus ze verdient het wel van het te weten. Uitgebreid vertel ik haar het hele verhaal. "En hoe gaat het nu met hem?" onbewust frons ik eens bij haar vraag. "Daar heb ik geen idee van. Ik heb niets meer van hem gehoord. Het zal wel goed gaan denk ik." antwoord ik. "Er is nog geen verontrustend nieuws gekomen van All Time Low, dus we zullen ons maar geen zorgen maken." ik knik. Ik zou er niet zo mee moeten bezig zijn, maar ik kan er niet goed mee om dat hij me niets meer liet weten. Bij andere mensen zit ik er niet echt mee in, maar bij Jack is het anders. Versta me niet verkeerd, ik hou van ze allemaal evenveel. Jack was gewoon de enige die het door heeft dat het niet zo goed gaat als ik laat uitschijnen. Misschien is het gewoondaarom of net omdat hij mijn idool is... Of misschien is het omdat hij beloofde dat hij er zou zijn voor mij, maar hij is er niet meer...