35. Revenge, C

Wow. Ik heb echt geen flauw idee wat we hier nou weer gaan doen. Eerst dacht ik dat we gewoon iets zouden gaan eten of tenminste tanken of zo. Ik bedoel, dit is toch een benzinestation, dus zoiets verwacht je wel. Maar nee hoor, dit is mijn 'nieuwe' leven, dus natuurlijk zijn we hier om iets anders te doen. Mijn maag begint te knorren bij het ruiken van de geuren van het eten. Zachtjes tik ik op Bella's schouder, maar ze sist tegen me: 'Shht... Niet nu.' Het moet toch niet gekker worden he?! Laten we het eens onder ogen zien, de feiten. Punt 1: Mijn zus (correctie: Tweelingzus, als dat uitmaakt) is ontvoert of van de aardbodem verdwenen. Ik gok op ontvoering. Punt 2: Sinds het moment waarop ik mijn huiswerk bij mijn buurvrouw ging maken, nadat mijn zus dus verdwenen was, lijkt het wel alsof ik in een film zit. Punt 3: Ik krijg geen tijd om ook maar enige informatie te verwerken. De informatie die ik heb is (punt 4) heel onduidelijk. En met onduidelijk bedoel ik ongelofelijk, en met ongelofelijk bedoel ik dingen als krachten waarmee je gedachten kunt lezen (hoewel die natuurlijk een groot voordeel zijn!).
Maar goed. Terug bij het heden. Achter de bar/toonbank staan een aantal mensen, een jongen van een jaar of zestien en een meisje van rond dezelfde leeftijd. Doelbewust loopt April op de jongen af, en voor de lol zet ik het gedachten lezen aan. Zo noem ik het maar, alsof het een aan/uit-knop heeft. Het aan en uit zetten gaat nu al veel beter, ik heb erop geoefend in de auto. De meeste mensen dachten gewoon aan files en zo, best saai. Wel grappig, iedereen heeft een ander lettertype en een andere kleur. Als ik ooit een andere gedachtelezer ontmoet, ga ik 'm vragen of dat nog een betekenis heeft. Misschien... Nee, dat is te ver gezocht.
Wacht, ik dwaal af. De jongen denkt iets in de trant van 'daar gáán we weer...' Juist. Dit gebeurt dus vaker. En de gedachtelezer gaat weer even op stand-by, en ik neem me weer voor om dit keer echt bij de les te blijven. Nou ja les... Goed! Attentie nu! Jemig, wat is er mis met mij vandaag?! In een Engels en met een onverstaanbaar accent (ik ben ook maar een normale scholier, geen super mens uit een film) praat April met de jongen. Dan zegt hij iets tegen het meisje, doet zijn schort af en loopt weg.