Change 22

Walworth road 33 London / Niall's POV
Helemaal uitgeput lagen Liam en ik op de bank bij Danielle. 2 Dagen lang gezocht, maar niks gevonden. Alleen die 3 brieven. Daar kwam Danielle al aanlopen met de pizza's. 'Okay, 1 pizza for Liam, 1 pizza for me, and 2 pizza's for Niall' zei ze. Snel pakte ik de 2 dozen aan en begon te eten. 'I'm going to bed early, tommorrow is going to be a long day again' zei Liam. Al snel was ik klaar met mijn 1e pizza. 'Niall, i don't even have 3 slices done and you already ate a whole pizza!' zei Danielle lachend. Liam gaf me een schouderklopje en zei: 'Yeah, Niall loves food, don't you?' Ik lachte terug en pakte mijn 2e doos pizza. Toen ik de doos open deed lag er weer een grote pizza voor me. Ik snoof de geur door mijn neus op. 'Mmmmmm...' zei ik en ik pakte snel een stukje. Ik nam een grote hap en begon te kauwen. 'Niall, what is that?' zei Danielle en ze wees naar het stukje pizza in mijn hand. Er stak een stukje wit uit. Snel slikte ik mijn pizza door en haalde het witte eruit, het was een papiertje! 'Is that? No!' zei Liam en hij kwam naast me zitten. Ik vouwde hem open en las hem hardop voor. 'n - 3 - r - o - w' Dit keer was het rode vierkantje heel klein, en stond er rechtsbovenin een 0. 'Okay, give it to me' zei Danielle en ik gaf haar de brief. Danielle had inmiddels alle letters bij elkaar geschreven en begon al met puzzelen. 'Allright, the housenumber is 33, that's easy' zei Danielle. Liam slaakte een diepe zucht. 'This is so difficult' zei hij. Ik keek om me heen zoekend naar een kaart van London. Aha, daar is hij. Ik liep naar een kastje en pakte de kaart, op deze kaart stonden in ieder geval wel straatnamen. 'Niall! What a great idea!' zei Danielle. Ze legde het laatste kaartje naast de kaart van London. Nu was het alleen nog maar zoeken naar de juiste straat. 'There it is, Walworth road, and the rest of the letters would be London' zei Danielle. 'You're right!' riep Liam. 'Where would we be without you' ging hij verder en hij gaf Danielle een kus. Ik kon niet langer wachten, ik stond op en wilde naar de deur lopen. 'Niall what are you doing?' zei Liam en hij greep mijn arm vast. 'I'm going to her, now' antwoordde ik. Liam me naar zich toe en keek me recht in de ogen aan. 'You are not going, okay? Not alone. It's dark already, we should go tommorrow, when there's light, it's much safer than' Ik kreeg een grote glimlach op mijn gezicht. Waar zou ik zijn zonder Liam? En ik gaf hem een knuffel. 'Thank you man, thank you' zei ik.

Ongeduldig stond ik bij de deur te wachten. 'Come on Liam, let's go!' riep ik naar boven. Vrijwel gelijk daarna kwam Liam de trap afstormen. 'I'm sorry, here we go' Ik liep naar buiten - gevolgt door Liam - en pakte de kaart. 'Uhm, first we go left' zei ik tegen hem en we begonnen met lopen. We deden er wel een tijdje over, want het was helemaal aan de andere kant van London. 'Look!' zei Liam en hij wees naar huis nummer 33. 'That's it! Walworth road 33' Ik bestudeerde het huis. Plots ging de voordeur open. Liam pakte mijn armen en trok me achter een boom. Liam keek naar me en deed zijn wijsvinger voor zijn lippen als teken dat ik stil moest zijn. Langzaam keken we vanachter de boom naar het huis. De man in de zwarte jas met de zwarte zonnebril stapte in de auto en reed weg. Liam en ik keken elkaar gelijk aan. Dit was onze kans! Samen rende we naar de voordeur. 'Stop!' zei ik. 'We should go from the back' Liam knikte en samen liepen we naar achteren. Om via de achterdeur naar binnen te komen moest je eerst een trap af, naar de kelder. Liam, Danielle en ik hadden allemaal spulletjes in een tas gestopt, die misschien wel van pas zouden komen. Uit die tas, haalde Liam een koevoet. 'This is it' zei Liam tegen me. Waarop ik knikte en antwoordde; 'Yes, this is it'