A ranger/traitor 62

“Gilan had een plan opgesteld, weet je nog?” Miko knikte bedachtzaam. Het had iets te maken gehad met het in de val lokken van de moordenaars uitgezonden om grijze jagers te doden. De details ontschoten hem echter.
“Het is compleet misgelopen.” Miko staarde ontzet naar Will. “Gilan en Corn waren niet in de buurt, maar de soldaten, allemaal goede mannen die speciaal voor deze missie uitgekozen waren, hebben er het leven bij gelaten.”
“Maar hoe…”
“Iemand heeft het plan verklikt.”
“Wat! Maar het was toch de bedoeling om de informanten te misleiden? Dan kan het toch niet dat…” Miko maakte zijn zin niet af er begon hem iets te dagen.
“Alleen enkele grijze jagers waren op de hoogte.” Er kwam een barst in het emotieloze masker van Will.
“Denken ze dat… dat…”
“Inderdaad, ze hebben het vermoeden van een hele schare informanten langst de kust overboord gegooid. Een goed geplaatste is genoeg.”
“Maar geen enkele grijze jager zou…”
“Dat heb ik ook gezegd, maar…” Will sprak niet verder. Hij staarde naar de takken boven zijn hoofd. “Ik had het honderd keer liever in mijn eentje tegen drie wargals opgenomen dan dit, maar uitstellen zal niet helpen…” mompelde Will bij zichzelf.
“Wat uitstellen?” vroeg Miko, toen Will ondanks zijn eigen aanmaningen bleef zwijgen.
“Ze denken inderdaad dat het een van ons is…” Miko vond geen woorden om te beschrijven wat hij voelde. Niemand was de koning trouwer dan zijn jagers. Dat wist iedereen en juist de grijze jagers zelf begonnen daaraan te twijfelen!
“Miko, ze denken… ze denken dat jij het bent.”