Living forever 14.1

Jay
Ik kon Siva wel vervloeken. Wat dacht die Maloot wel niet?
‘Hoe weet je dat?’ vroeg ze verbaasd.
‘Wie weet wat?’ klonk ineens de stem van Tom. Ik draaide me verbaasd om.
‘Heb jij geen les?’ bromde Siva.
‘Moest een boek gaan halen voor Engels,’ zei hij schouder ophalend.
‘Laat het haar vergeten,’ siste ik zo zachtjes dat Luppe het niet kon horen. ‘Laat haar vergeten wat Siva de net zei.’
‘Waag het niet,’ gromde Siva zachtjes. ‘Waag het niet om haar ook maar…’
‘Wat is er aan de hand?’ vroeg ze zachtjes. ‘Hoe wist jij van Rosalyn en Maximilian en wat bedoel je met dame en heks?’
‘Nee,’ zei Tom zuchtend. ‘Je hebt toch niet… nee!’ Hij liep naar Luppe toe en pakte haar hand.
‘Tom als je het waagt,’ siste Siva. ‘Je gaat niet met haar gedachtes rommelen.’ Tom keek haar diep in de ogen en ik greep Siva net op tijd beet voor hij Tom weg kon trekken.
‘Je gaat vergeten dat Siva iets wist over Maximilian en Rosalyn,’ zei Tom zachtjes. ‘Je vergeet dat hele stuk van het gesprek en gaat gewoon verder alsof er niets is gebeurd.’
‘Mijn lied zal gaan over een vrouwe die verliefd is op een man beneden haar stand en uiteindelijk hem te moeten laten gaan. Om dan aan het einde van haar leven een brief van hem te vinden die zegt dat hij voor altijd van haar zal houden,’ zei ze en ze glimlachte naar Siva. Even leek ze in de war omdat ik hem vast had. Ik liet hem snel los.
‘Tragisch,’ zei ik zachtjes.
‘Heel tragisch,’ stemde ze in en ze speelde wat met haar ketting.
‘Tom ik wil even met je praten,’ zei Siva en hij sleurde Tom de bieb uit.
‘Wat heeft hij ineens?’ vroeg Luppe me verbaasd.
‘Geen idee,’ zei ik snel. Ze knikte.
‘Het gaat me natuurlijk niets aan,’ zei ze zachtjes.
‘Het gaat je inderdaad niets aan,’ zei ik nog zachter.