Freaking out

Het felle zonlicht deed mijn oogleden bewegen en zuchtend probeerde ik me van de zon af te keren. Toen ik me op mijn zij naar links wou draaien werd mijn beweging ruw afgekapt. Het leek wel of iets in de weg lag en me weerhield van verder keren. Zonder enige poging te doen om even mijn ogen open te doen, beukte ik er bot tegenaan. Ik dacht er natuurlijk niet bij na wat ik nu precies deed omdat ik nog veel te moe was en nog half aan het slapen was. Het enige wat vervolgens gebeurde, was dat mijn gezicht nu tegen iets warms aan lag. In ieder geval zat die irritante zon me nu tenminste niet meer dwars. Tevreden begroef ik mijn gezicht in het warme en ademde gelukszalig uit. De aangename warmte zorgde ervoor dat ik me weer slaperig begon te voelen. Mijn benen trokken zich haast automatisch weer in en ik krulde me tot een balletje. Eenmaal toen ik naar mijn gevoel goed lag, klampte ik me nog even vast aan het warme en begon weer langzaam in slaap te vallen. Toen ik bijna weer weg was hoorde ik nog vaag een geluid. Het leek wel op het geluid van kwetterende vogeltjes en het zorgde ervoor dat ik me alleen maar nog slaperiger voelde. Het aparte was dat het allemaal zo dichtbij klonk… Ik had me net weer van het gekwetter afgewend toen ik opeens een heel raar geluid hoorde wat duidelijk niet van een vogel kwam. Sinds wanneer waren er allemaal dieren rond mijn huis die van die rare geluiden konden maken? Instinctief opende ik langzaam één oog. Meteen sperde ik mijn ogen open en schoot overeind door het zicht wat ik kreeg. Geen slim idee, want ik knalde met mijn hoofd er tegen aan, viel achterover en lande weer hard op de grond. Ik voelde de pijn niet eens die door de klap door mijn lichaam drong. Daarentegen staarde ik nu naar een bruine, gespierde arm die mijn zicht totaal blokkeerde omdat hij over me heen lag. Realiserend dat dit hetgeen was dat mijn bewegingen had belemmerd en waar ik zonet nog knus tegen aangelegen had, kwam ik nog maar op één optie uit om hier weg te kunnen komen.