'sorry, maar morgen ga ik echt op weg'

De volgende nacht.

Ik heb een warme trui aangetrokken. De nachten zijn tegenwoordig koud. Een lange broek, een rugzakje met wat eten, wat drinken...
Ik denk dat ik wel klaar ben. Voorzichtig stap ik mijn kamer uit en kijk Denises kamer binnen. Ze slaapt. Gelukkig. Ik leg het code-briefje op mijn bed. Klop,Klop. Iets klopt op het raam. Ik sluip er voorzichtig naartoe. "wacht, wacht op mij, asjeblieft..." fluister ik naar het elfje. Het elfje vliegt weg. Naar beneden. De deur. De achterdeur.



Ik loop naar beneden. Bij de achterdeur wacht het elfje op mij. Ik krijg tranen in mijn ogen. Sorry Eva en Denise, maar dit zijn echt mijn zaken. Anders mochten jullie echt wel mee!
Voorzichtig doe ik de achterdeur open en loop naar buiten. Het elfje vliegt rustig voor me uit. Ik loop er met voorzichtige passen achteraan. Eenmaal bij het bos aangekomen vliegt het elfje met volle vaart naar de zuil. Ik ren erachteraan. "come..." Zegt het elfje en ze duwt mij tegen de zuil aan. De lichtflits omhelst me weer.



In de tussenfase zweef ik naast het elfje. Mijn vleugels komen terug. Ik verander weer in een draak! Hoe hemels. O Eva, weet je wel hoe fijn dit is? Denise, echt waar, waarom wist jij niks van het elfje af? Ik val. Ik ben in de Fantasiewereld. Ik, Anika, de jongste van De Eeuwige Avonturiers, is in haar eentje in de Fantasiewereld gekomen. Denise zou dit knap vinden! Jammer genoeg weet ze het niet.



"come..." zegt het elfje weer.
Voorzichtig loop ik erachteraan...

Reageer (4)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen