Foto bij A ranger/traitor 61

Weer een nieuw hoofdstukje.
Sorry dat er iets langer op zich heeft laten wachten, maar ik ben aan het schrijven voor een wedstrijd en zo dit even uit het oog verloren...

Het goede aan dit alles is dat jullie minder lang in spanning moeten zitten door een lekere cliffhanger op het einde ;)

Will en Miko kwamen aan op de afgesproken plaats. Er waren een stuk of tien grijze jagers aanwezig. De zorgen waren duidelijk op hun gezicht af te lezen.
“Hoe is het de strijd de voorbije weken verlopen?” vroeg Will aan de dichtstbijzijnde collega.
“Niet zo best”, was het enige antwoord dat ze kregen.
“Toch niet meer verliezen?”
“Thimson.”
“Zijn we al iets wijzer geworden?”
“We weten al waar ze niet zitten.”
“En het plan van Gilan? Leverde dat resultaten op?”
“Daar wilde ik het net met je over hebben”, Andros verscheen plots naast hen, “Kom mee. Je leerling wacht hier wel.” Miko stond paf. In zijn tijd bij de grijze jagers had hij geleerd, dat het niet de gewoonte was om dingen privé te bespreken zelfs niet met de commandant en al helemaal niet om een leerling ergens buiten te houden. Ook Will was hoogst verbaasd, maar ging niet tegen zijn commandant in. Hij volgde die naar zijn tent. Miko bleef wat onwennig naast Zoef staan, niet wetend wat te doen. Hij keek naar de aanwezige grijze jagers, maar die leken allemaal met iets anders bezig te zijn. Miko moest denken aan zijn eerste dag bij Will dat ze met vieren aan tafel gezeten hadden. De sfeer was toen erg ontspannen en meer dan vriendschappelijk geweest. Nu was daarvan niets meer te merken. De constante dreiging had veel veranderd. Na wat een eeuwigheid leek, kwam Will weer naar hem toe.
“Kom mee, ik moet met je praten.” Het gezicht van zijn leraar was een masker dat niets verried. Dit was nog beangstigender dan als hij razend van woede was geweest of wat dan ook. Miko volgde Will het bos in. De jagers staarden hen na.
“Vertrouw je me, Miko?” vroeg Will, nog steeds viel er niets van zijn gezicht af te lezen.
“Natuurlijk doe ik dat!” Miko voelde verontwaardiging bij deze vraag. Hoe kon Will daaraan twijfelen? Hij had zowat alles aan hem te danken. Zonder hem had hij nu nog aan het stelen geweest. Als hij nog niet zou zijn opgepakt en in de kerker gegooid.
“Zal je altijd doen wat ik zeg?”
“Ja, uiteraard.” Zijn verontwaardiging maakte plaats voor angst. Waar moest dit gesprek naartoe?

Reageer (3)

  • GLaDOS

    Ze denken dat hij informatie doorspeelt omdat zijn moeder skandisch is

    1 decennium geleden
  • katl1

    VERDER!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Omg, wat gaat Will Miko laten doen?

    1 decennium geleden
  • Feanor

    minder lang in spanning? ik zit nu al te stressen, ik wil weten wat er aan de hand is en waarom Will zo ontzeker is, vanwege de aan Miko of ie hem vertrouwd.

    snel verder gaan alsjeblieft. (A)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen