Change 21

Hurry / Niall's POV
Liam en ik waren een zoektocht begonnen in London. Danielle zat thuis wachtend op een aanwijzing, of brief. Liam en ik waren best wel dom bezig, want we waren nog geen eens 2 straten verder of een grote groep fans kwam ons achterna rennen. Gelukkig had Danielle nog wel wat voor ons. Nu liepen Liam en ik met een vest met capouchon en een zonnebril. Ook hadden we de politie gebeld, deze zoektocht kon wel wat hulp gebruiken. Overal was het nu in het nieuws, het zal nu ook snel in de kranten staan. Het leek wel alsof we een speld in een hooiberg aan het zoeken waren. Samen met de politie hadden we al zeker half London afgezocht, maar niks gevonden. 'Niall look over here' zei Liam. 'Look how sweet they are' en hij wees naar de muren. Overal waren posters opgehangen waarin ze vroegen of iemand wist waar Brigitte was. Die fans van tegenwoordig, ze worden steeds liever en liever.
Plots hoorden we een geluid achter ons. We draaiden ons met een ruk om en stonden gelijk oog in oog met een man in een zwarte jas met een zonnebril op. We veroerden ons niet. De wind stook op en mijn haren flapperden in de wind. Het leek net zoals in het wilde westen. Net toen ik wou vragen of de man wist waar Brigitte was, trok Liam me mee naar 4 straten verderop. Toen Liam eindelijk stopte met rennen was ik helemaal buiten adem. 'Why.. You... Why did we run, and why so fast? You are the one who can run at the olympics, not me' en ik ging op een bankje zitten. 'I'm sorry. I just got a panic attack when i saw a gun in his pocket' Mijn ogen werden groot. 'A gun in his pocket?' vroeg ik. 'Yes Niall, a gun. This is some sirious business. And i don't want anything to happen with you' en Liam gaf me een knuffel. 'I'm sorry' zei ik. Ik wreef met mijn hand over Liam's rug, totdat... 'What's this?' Zodra ik een briefje op Liam's rug voelde, haalde ik het er zo snel mogelijk af. Liam en ik keken elkaar gelijk aan. 'Another clue!' zeiden we tegelijkertijd. Snel maakte ik de brief open. Het was dezelfde kaart van London, alleen stond er een kleiner rood vierkantje in en rechtsboven een 2. Nog sneller draaide ik het kaartje om, dit keer stond er: o - l - a - t - l.

'The letters could form the place where Brigitte is' zei Danielle. Ze bekeek de kaart nog eens goed, 'And i think every time you get a plan they zoom into the place where she is' ging ze verder. Gelukkig hadden we Danielle, die is slim en ze weet hier wel raad mee.
*Ding-dong* daar ging de bel. 'I'll go' zei ik. We hadden de politie gebeld, om ze te informeren over de man met het pistool. Ik leidde de politie naar boven. 'Tell me everything' zei de agent en hij pakte een blocknote. Danielle begon; 'Well, it started when Brigitte arrived here, she got followed by a man with a black jacket and black sunglasses' De man stopte met schrijven en keek op van zijn papier. 'Did you say, black jacket and black sunglasses?' We knikten alledrie hevig. De agent haalde iets uit zijn achterzak, het was een opgevouwen blaadje en hij vouwde het open. Precies dezelfde man stond erop afgebeeld. 'We are searching this man for ages. He is very dangerous, he kidnappes many people. We never found them back' Liam bekeek het papier nog een keer. 'We saw that man today, and he had a gun in his pocket' De agent schreef en schreef. 'Allright, just call us when you see something strange' en hij gaf zijn kaartje aan mij. 'Wait, these people, he kidnappes. Are they still alive?' vroeg ik hoopvol. 'We have actually no idea, we never found them, him, or anything related to him' antwoordde de agent. Teleurgesteld keek ik naar de grond. Misschien zou ik Brigitte nooit meer zien, of erger. De agent kreeg door dat ik op het punt stond om in huilen uit te barsten. 'We will find her, believe me' en ze gingen weg. 'We have to find her. Fast' zei ik. 'But we need 2 more letters' zei Liam. Plots wees Danielle naar het raam. 'Look!' riep ze. In de raamopening stond een duif. 'Kevin!' riep Liam voor de grap. Ik gaf hem een duwtje en liep ernaartoe. Om zijn lijf zat een touwtje met een briefje eraan. Snel gritste ik het eraf en opende hem. Het was weer de kaart van London alleen was dit keer het rode vierkantje kleiner en stond er rechtsbovenin een 1. Danielle pakte het briefje uit mijn hand, draaide hem om en liep naar de tafel. 'd - 3 - o - r - a' zei ze en schreef ze op. Ze had alledrie de aanwijzingen onder elkaar gezet. 'Now we only need 1 more letter' zei Liam. Ik bekeek het briefje nog een keer goed, mijn oog viel linksonder waar stond: Hurry.