Happy from the outside but broken from the inside 3

Als ook deze lange schooldag gedaan is stap ik naar de bushalte. Ook nu blijft Lucas achter me aanlopen. Ik negeer hem de hele tijd en loop snel door. Ik kijk of er auto's aankomen en loop over. Blijkbaar had ik niet goed gekeken en wordt gegrepen door een auto. Ik vlieg meters verder de grond op en heb overal pijn.

"Sara, Sara, hoor je me?" hoor ik iemand paniekerig vragen. "Ja, ik hoor je." piep ik tussen de pijn door. "Ik bel een ziekenwagen." Even later hoor ik een sirene en dan verlies ik het bewustzijn.

Als ik weer wakker wordt zitten er een heleboel mensen rond me. "Je bent eindelijk wakker." zeggen ze blij in koor. "Ja, en ik heb ongelofelijk veel hoofdpijn. Hoelang heb ik... geslapen?" vraag ik aarzelend. "5 dagen." zeggen ze opnieuw in koor. "Wat is er eigenlijk gebeurd?" vraag ik verwonderd. Je kan toch onmogelijk zolang slapen? En wie zijn die mensen allemaal? "Weet je het dan niet meer?" vraagt een meisje. "Nee, eigenlijk niet. En wie zijn jullie?" Ze kijken me allemaal raar aan. "Laura, Max, Stijn en Dimitri" stelt ze iedereen voor. "Je hebt een ongeluk gehad, je wou oversteken en had een auto niet gezien." vertelt het meisje verder.

Er wordt op de deur geklopt. "Binnen" zeg ik vrolijk. Ik ben net wakker en heb al 4 vrienden. "hey, je bent wakker." zegt een jongen blij en opgelucht. "Ja, wie ben jij?" vraag ik vriendelijk. "Oh..euhm... ik ben Lucas. Weet je nog, die jongen waar je zo een hekel aan had? Het spijt me van het ongeval, het is mijn fout. Had ik je niet zo achtervolgt dan had je dit waarschijnlijk nooit voorgehad." ratelt hij aan 1 stuk door. "Het geeft niet, denk ik." antwoord ik hem maar om hem een beetje op zijn gemak te stellen. "Ga toch gewoon weg voor je nog meer schade toebrengt. Of vind je het nog niet erg genoeg dat ze geheugenverlies heeft!?" zegt een jongen boos, ik denk dat het Dimitri is. "Hé, zo is het wel genoeg. Wat wil je dan, die jongen voelt zich al schuldig." probeer ik Lucas te verdedigen. "Weet je wel wat je aan het zeggen bent? Het is door hem dat je boos was, door hem dat je zo snel stapte, door hem dat je die auto niet zag!" Dimitri is boos en wil koste wat het kost zijn gelijk krijgen. "Kan het hier een beetje rustiger?" vraagt een verpleegster streng. "Sorry mevrouw." verontschuldigd Dimitri zich. "Oh, ze is wakker. Ik stuur een dokter." zegt de verpleegster dan verwonderd.

Even later is er een dokter in mijn kamer. Hij onderzoekt me en komt dan tot het besluit dat ik een hersenschudding heb en geheugenverlies. "Zijn haar ouders al langs geweest?" vraagt hij aan Laura. "Nee, we zijn hier altijd tijdens de bezoekuren als we geen school hebben maar nog steeds hebben we geen van beide gezien." antwoord Laura. "Ok, ik denk dat ik hen maar eens bel." besluit hij en gaat dan weer weg. "Wie zijn mijn ouders?" vraag ik verbaasd. Ze proberen me een beetje op de hoogte te brengen van wie mijn familie allemaal is en met wie ik goed kan opschieten en wie niet.

Van de dokter moet ik nog minstens een week in het ziekenhuis blijven. Dat wordt dus nog een lange week en heel veel bijwerken voor school. Ik heb gevraagd aan Laura om boeken mee te brengen naar het ziekenhuis zodat ik kan studeren. Ik ben ondertussen al 3 dagen bezig en al die papieren beginnen me een beetje te vervelen. Ik lig alleen op een kamer en begin dan maar uit verveling de tegels te tellen. Al snel steekt dat ook tegen en lig ik met mijn vingers te draaien en te prutsen aan alles waar je maar kan aan prutsen.

Uiteindelijk neem ik de koekjes van Laura uit het zilverpapier en begin die op te eten. Ik heb honger en het eten in het ziekenhuis is amper eetbaar. Als de koekjes op zijn verveel ik me alweer en begin vlechtjes in mijn haar te leggen die ik dan vastmaak door er onderaan een beetje zilverpapier rond te duwen.

Enige tijd later komt er een dokter langs. "Jij hebt je blijkbaar geamuseerd met vlechtjes leggen." lacht hij. "Dokter, mag ik niet op een kamer met nog iemand. Ik verveel me." De dokter lacht eens. "Ik zal eens nakijken of er nog een plaatsje vrij is in een kamer." zegt hij vriendelijk. "Dankjewel"