Het kasteel

Het is al diep in de nacht toen ik mijn ogen open doe.
Ik ben nog een beetje versufd en erg in de war.
Ik probeer na te denken, maar mijn hoofd doet pijn.
Dan kom ik weer op mijn elementen, ik maak een klein lichtbolletje in mijn klauwen, een klein stukje dag, want ik ben te zwak om het helemaal dag te maken.
Met het lichtbolletje in mijn klauwen kijk ik om me heen, ik zie allemaal stangen, tralies!
Ik zit in een kooi.
Ik word kwaad, bovendien heb ik mijn vriendinnen nodig.
Ik bal mijn vuisten en sla tegen de tralies.
Zodra ik het aanraak krijg ik een schok.
Maar zit is geen elektriciteit, maar een soort krachtveld!
Ik doe mijn best om uit te breken, maar tevergeefs, niks krijgt het krachtveld kapot.
Mijn planten gaan in rook op bij het raken van het krachtveld.
Ik begrijp dat er niks meer aan te doen is, dus ik kijk of ik Eva en Anika zie.
Dan ineens hoor ik gesnik naast me.
Ik draai de lichtbol naar links, waar ik het hoorde.
Daar is nog een kooi, met Anika erin!
''Zusje, gaat het?'' roep ik snel.
Ze schudt haar hoofd en zegt terug: ''Ik kom er niet uit''
Zuchtend ga ik zitten.
''Het lukt mij ook niet''
''Mij ook niet'' zucht Eva, rechts naast me.
''Stilte!'' Horen we een onbekende stem voor ons.
Ik doof mijn stukje dag en kijk met grote ogen vooruit.
Aan het eind van het pad staat een vreemd kasteel, dat mysterieus oplicht in het duister van de nacht.