8. Concerts and dazzling boys. What a girl wants, for sure.

EIGHT

Improvisatie. Daar ging het om in het dorpscafé. Een klein café waar véél te veel mensen in zaten, alleen om Jackson te zien. Niet alleen inwoners, ook fans en meisjes die flauwvielen bij zijn stem, zijn uiterlijk en zijn blik.
'Jackson, you make me dazzle!', riep het blonde meisje, dat al de hele avond met haar borsten vooruit vooraan stond. Jackson lachte naar ons en schonk geen aandacht aan het meisje, die nog harder begon te roepen. Hij begon een paar akkoorden, en zette ineens een liedje in waarin het zinnetje You make me dazzle in voorkwam. Het was pure improvisatie.
'Het is hier wel warm', grijnste Taylor. Hij kwam tussen de menigte weg en gaf mij en Manon onze drankjes.
'Je hebt best wel gelijk'.
'Jup. Dat weet ik'. Hij nam een slok. Op de een of andere manier kon ik niet stoppen met naar hem te kijken. Hij dronk zo leuk. Toen ik besefte dat hij terug staarde, schoot ik in de lach.
'Sorry', zei ik. 'Volgens mij hebben we last van staar'.
Hij grinnikte. 'Dat denk ik ook. Wat een meisjes hier', zei hij. Hij wees met zijn ogen op de horde meisjes die naar Jackson stonden te zwaaien en te gillen. Manon stond met Dakota en Ashley te praten.
'Waarom zijn ze hier?', vroeg hij onnozel.
'Wie? Wij?'
'Nee, die mensen die ons niet kennen. Hoe kunnen ze verliefd zijn op Jackson?'
Ik keek hem vragend aan.
'Geef toe - ze zijn verliefd op zijn kleren, stem, ogen, lach en acteerwerk, meer niet'.
'Je hebt wel een sterk punt, maar het gaat niet op. Er zijn ook genoeg mensen verliefd op jou. Ik weet zeker dat er alleen in LA al tien meisjes zijn die het liefst aan jou zijde zouden willen lopen'.
'Dat snap ik niet', mompelde hij. Hij lachte. 'Ik bedoel, niet dat in onzeker ben of zo, maar ik snap niet hoe het kan. Ik geloof niet in liefde op het eerste gezicht'.
Toen hij dat zei begon mijn buik protest te geven. Het liefst wilde ik weglopen. Om hem te laten weten dat ik wilde dat hij wél in liefde op 't eerste gezicht geloofde.
'Maar misschien weet jij het'.
'Wat?', vroeg ik verward. Liefde op het eerste gezicht, of waar hád hij het nu over?
'Waarom al die mensen hier zijn', zuchtte hij lachend. Hij kwam naast me tegen de bar leunen.
'Ja. Muziek en duizelingwekkend leuke jongens. Dat is wat een meisje wil'.
'Tuurlijk. Ik moet gaan'.
'Waarom?'
'Omdat ik bijna omval van de slaap. Ik heb niet meer dan een uurtje geslapen vannacht, omdat de mensen naast me in het hotel een enorme herrie maakten. Ik ben blij dat je hier was. Je bent heel gezellig'. Hij sloeg zijn arm om mijn middel en kuste me om mijn wang.
'Tot morgen', zei ik. Hij zwaaide naar Ashley, Manon en Dakota en liep het café uit. Manon stak lachend haar duim naar me op. Ik gebaarde dat ik ook wilde slapen - de hoofdpijn was nu wel héél erg. Ze lachte om te laten weten dat ze het goed vond, praatte weer verder, keek naar Jackson. En ik ging naar mijn hotelkamer om te slapen.