~002~02~ school , parents and other peoples love

Ik gooide mijn fiets moedeloos tegen onze veranda aan en duwde het horretje open , met gevolg de deur. ‘ik ben thuis , klaar om me af te zeiken!’ schreeuwde ik al klaar makend voor het opkomende gesprek.
‘HALLO ?’ ik gooide mijn tas mijn kamer in en liep naar de woonkamer.
Mijn woorden kregen geen antwoord en de stress in mijn lichaam was verdwenen.
Er was niemand in dit huis. Ik keek op de koffietafel waar de brief van Harverd nog eenzaam lag. Ik ging naar de keuken schonk mezelf een mok chocolade melk in en plofte op de bank.
Mijn ogen bleven maar naar die brief staren , tot ik er genoeg van had!
Ik greep hem in mijn handen en gooide hem op de grond verder de woonkamer in.
Mocht ik mijn eigen leven niet meer bepalen?
Mijn ouders kunnen niet al mijn beslissingen blijven maken ik heb ook een eigen leven.
ik was braaf opgevoed maar ik kan een grens trekken.
Mijn ogen gleden nog een keer naar de brief.
Maar ik stond op en met een ruk liep ik naar mijn slaapkamer.
Ik keek op de klok die ondertussen stond op half vier , de klok die elke ochtend om zeven uur af ging. Als ik naar Harverd zou vetrekken zou dat veranderen in 5 uur.
Wat kon me nu nog opvrolijken? O ik weet het! Nog zo’n lieve glimlach van Benjamin.
Maar het was nutteloos om daar nog aan te denken , hij glimlachte alleen maar om van mijn enge starende ogen af te komen.
Iedereen behalve ik kon hem krijgen , zelfs Emillie heeft ooit met hem geflirt !
Vanavond ging ik uit kwam ik hem tegen en kwam hij me knotshard vragen niet meer zo te staren. Dan had ik twee problemen tegelijk , Harverd en Benjamin.
De voordeur ging open , tenminste zover ik kon horen.
Vier voeten klonken op onze houten gangvloer. Ik zuchtte diep en duwde mijn hoofd in mijn kussen. Ik stampte met mijn voeten op het bed.
‘Rachel? Kom even hier!’ ze klonken vriendelijker dan ik ze had verwacht.
Mijn voeten gingen van stampen naar de grond, ik zette mijn handen weg van het kussen en stond op. ‘waarom ??’ vroeg ik terwijl ik het antwoord wel wist.
‘kom nou maar!’ ze klonken vrolijk. Ik liep de keuken in.
‘kom zitten dit is heel belangrijk’ ik schoof mijn stoel naar achter nog steeds verassend van hoe kalm ze waren. ‘we zijn naar Harverd geweest en …. Ze laten je toe!’
Ik kreeg schok in mijn ogen en de kalmte was verdwenen.
Mijn hoofd draaide naar de grond waar de brief die ik had weg gegooid lag.
Ik pakte hem vouwde hem open en voelde de woede in mijn lichaam gloeien.
‘weet je waarom ik dit heb opgestuurd!!! Omdat ik niet naar Harverd wil!!!!!!’ ik schreeuwde gooide het papiertje weer op de grond en rende naar mijn slaapkamer.
Konden mijn ouders me niet een keer met rust laten ik kon het wel duizend keer vragen.
Ik zette het zwaarste voorwerp wat ik vond voor de deur en gooide mezelf in tranen op bed.
Mijn kussen dat net nog gebruikt was om in de zuchtten werd nu gebruikt om mijn tranen in op te vangen. ‘Rachel!’ mijn vader stond tegen de deur te schoppen.
‘VERDOMME PAP !!! , ik wil niet naar dat VERDOMDE Harverd!!!!’ ik werd zo woedend.
Ik hoorde niks meer , niemand antwoorden meer lieten ze me alleen?
Mijn woede had de tranen weggehaald.