Dream 40.

Ik was weer thuis. En het voelde zo raar. Het voelde niet meer fijn en vertrouwelijk, alsof het mijn huis niet meer was. Ik was er maar een paar dagen niet meer geweest maar toch. Ik mistte de rest direct al. Al die tijd was ik samen met een hele grote groep mensen en plots was ik alleen in een huis. Ik wou hier zo gauw mogelijk weer weg. Ik begon al heimwee te krijgen. Ik rende de zolder op en gooide een paar koffers naar beneden. Ik sleurde ze mee naar mijn kamer en propte alles erin wat er maar in kon. Ik was niet zo georganiseerd. Alle belangrijke spullen nam ik mee. Veel waren dat er niet dus kon ik het met 2 koffers wel af. Ik zette alles beneden neer en liep naar de keuken. Zou ik nog een briefje moeten schrijven aan mijn ouders? Ik zag dat de vaat van een paar dagen geleden nog op het aanrecht stond: ze waren in die tijd dus nog niet thuis geweest. Ze missen me vast niet, een briefje was niet nodig. Mijn blackberry maakte een ping-geluidje en ik keek wie het was: Marcha. Ze smste me dat ze al klaar was met alles in te pakken en vroeg hoe ver ik was. Ik smste haar terug en smste daarna naar Niall. Niet naar Zayn, waarom niet naar Zayn? Zayn voelde niet meer aan als mijn vriendje. Dat wou niet zeggen dat Niall dat wel deed, maar toch had ik meer behoeft aan Niall dan aan Zayn op dit moment. Niall stuurde direct een smsje terug met als antwoord dat de limo eraan kwam. Ik zette de koffers buiten neer en ging er op zitten. Ik keek even door mijn straat, het was verlaten. Ik bedacht aan de mensen die ik zou moeten missen. Veel kwamen er niet in mijn hoofd op. Ik was heel makkelijk in dingen en kon altijd gemakkelijk en snel afscheid nemen van mensen.
Nog geen 10 minuten later verscheen er al een limo om de hoek. Ik wou bijna in mijn handen klappen van vreugde, maar hield me in. De chauffeur hielp me met mijn koffers achterin te leggen en hield galant de deur voor me open. Ik keek voor ik instapte of er iemand in de limo zat, maar hij was leeg. Vrolijk ging ik op de bank zitten en de deur werd gesloten. Plots hoorde ik iets ritselen en geschrokken keek ik voor me uit. Een kleine glimlach verscheen in het donker. Ik kon direct zien wie het was. "Niall, damn don't do that again!" schreeuwde ik. Hij lachte verlegen. "I'm sorry Sacha." zei hij. "Why are you here? Don't you have an interview?" ik keek hem verbaast aan. "I just couldn't let you travel alone. So, here I am. WITH champagne and m&m's!" hij schonk 2 glazen in en gaf me een schaal met m&m's. Gekke Niall. Ik zette de bak even weg en Niall kwam naast me zitten. Hij gaf me een glas aan. "I'm actually not allowed to drink... yet..." Ik keek van het glas naar hem. Hij haalde zijn schouders op. "Yet is almost... don't worry." zei hij en hij nam een slok van zijn eigen glas. Hij had gelijk, het maakte me ook niet uit, en vlug nam ik een slok van mijn eigen champagne.