Chapter 5:

Jacob

wat?! Waarom over mij? Dacht ik, maar Edward wist dat het een vraag aan hem was.
'Luister zelf maar'zei hij. Ik luisterde het hele gesrek. over et algemeen een vrij luchtig gesprek, maar 1 ding frustreerde me. Bella kon me toch wel beter dan dat. Ze zou toch moeten weten dat ik Nessie nooit pijn zou doen.
'Dat weet ze ook maar Bella kan zoals je waarschijnlijk weet soms, net als ik, een beetje te beschermend zijn.' zei Edward als Antwoord op mijn gedachten.
BLIJF UIT MIJN HOOFD!!! dacht ik. Die gave van hem blijft maar op mijn zenuwen werken.
'sorry' en hij rende weg. Ik wist dat hij gelijk had en bij iedere andere wolf had ik Nessie het zelfde gezegt, maar toch deed het pijn dat Bella dacht dat ik misschien, heel misschien toch controle zou kunnen verliezen. Maar ergens voelde het ook als acceptatie, ik weet niet waar dat vandaan komt.

Renesmee

'Jacob, ben je er nog?', vroeg ik terwijl ik voorzichtig om het hoekje van mij kamer keek.
'Ja ik ben er nog lieverd' zei hij een beetje droevig. Ik wist niet wat er aan de hand was maar volgens mij heeft iets hem pijn gedaan.
'Jakey, is er iets mis?' ik liep rustig naar hem toe en ging op zijn schoot zitten.
'Er is niks hoor Nessie, maak je maar geen zorgen. Hoe was het jagen?' hij heeft nog nooit gevraagd hoe het was en ik kijk hem verbaast aan.
'Wat?'vroeg hij.
'Sinds waneer ben jij daar geïntereseerd in?'
'Ik mag toch wel vragen?'
'Hmmm, ja dat mag denk ik wel'Zei ik een beetje plagend, in de hoop dat zijn stemming wat beter zou worden, maar het enige wat hij deed was me vragend aankijken, dus ik pratte verder. 'Het was wel fijn maar saai omdat jij er niet bij bent, en ik niet weet hoe het met je gaat'
'Fijn om te horen'zei hij weer iets vrolijker. Ik kroop wat dichter tegen hem aan en hij leek me alleen maar steviger vast te pakken. Het was fijn om zo te liggen, maar om de een of andere rede was hij er niet helemaal bij. Ik veaag me af waarom...

beetje afgerafeld maar ik moest weg