De 100e Hongerspelen - 52

Rue was doodsbang, en schrok helemaal toen ze niet meer kon bewegen op de ladder.
“Rustig maar, Rue, dat is zodat je niet valt. Ik kom zo ook”, suste Carsta. Ze was blij dat ze de artsen had gevraagd Rue haar volgchip al te geven toen ze nog verdoofd was, de naald was ontzettend pijnlijk, wist ze. Eens ze binnen was loodste Carsta Rue ook naar een soort van eetruimte.
“Ik heb al gegeten”, protesteerde Rue.
“Dat weet ik Rue. Je hoeft nog maar een klein beetje, en veel drinken”, probeerde Carsta. “Kijk, er is chocolademelk, dat vindt je lekker, toch?” Rue liet zich vermurwen, ze had nog nooit in haar leven zo’n lekker eten gehad, nou ja, niet voor ze het Capitool in kwam, en ze was er nog steeds niet aan gewend.

***

“Portia, denk je dat Vania een kans maakt?”, vroeg Ian bezorgd. Hij had heel de nacht niet kunnen slapen. Om zichzelf maakte hij zich niet zo veel zorgen, maar Vania mocht niets overkomen.
“Ik weet wel zeker dat ze een kans maakt. Jij, Vania, Rue en Xandrijn maken allemaal een kans”, beloofde Portia. “Vergeet niet dat jullie een geweldige tactiek hebben. Heb je zelf tegen Ceaser gezegd.” Ian wilde protesteren dat dat bluf was, maar één blik op Portia legde hem het zwijgen op. Het was niet verstandig zoiets te zeggen tussen mensen uit het Capitool, mogelijke sponsors.