De 100e Hongerspelen - 50

Het is zover, was de eerste gedachte van Vania toen ze ’s ochtends wakker werd. Vandaag moet ik de arena in. Ze verbaasde zich erover hoe goed ze ondanks alles had geslapen. Ze stond meteen op en nam een douche. Ze waste zich grondig, het zou een hele tijd duren voor ze dat weer kon doen, wist ze. Het was nog vroeg, maar dat deerde haar niet. Ze trok de eerste jurk aan die ze in haar kast vond, over een uur of twee zou ze zich immers weer moeten omkleden. Ze liep haar kamer uit, blijkbaar was ze de eerste die wakker was. Het ontbijt stond al klaar, dus vulde ze haar bord en begon te eten. Hoe meer ze nu at, hoe langer ze het vol zou houden in de arena. Toen ze een avox zag vroeg ze hem om papier en iets om te schrijven. Hij haalde het meteen. Vania nam het dankbaar aan en begon te schrijven.

Lieve mama en papa

Ik zit nu in het Capitool te eten, mijn laatste ontbijt voor ik de arena in ga. Ik ben best zenuwachtig, dat zullen jullie wel begrijpen. Als jullie dit lezen ben ik dood, dan heb ik de Spelen niet overleefd. Ik hoop dus dat jullie deze brief nooit hoeven te krijgen, terwijl ik hem zit te schrijven. Er zijn een paar dingen die ik jullie absoluut wil vertellen. Ten eerste, ik ben verliefd. Jullie zullen het al wel gemerkt hebben op tv, het is Ian Mellark van wie ik hou. Denk alsjeblieft niet dat het een toneeltje is, voor de Spelen. We houden echt van elkaar, al jaren lang, alleen wisten we het niet van de ander. Ten tweede, ik wil niet dat jullie het Katniss of Peeta kwalijk nemen als ik het niet overleef. Ian is hun zoon, maar toch hebben ze van in het begin gezegd dat ik me niet hoef op te offeren voor hem, al heb ik dat wel voorgesteld. Katniss is echt aardig, ze helpt me zo goed ze kan. Ten derde, omdat Ian en ik van elkaar houden hebben Peeta en Katniss aangeboden jullie te helpen zodat jullie geen honger meer hoeven lijden. Wees alsjeblieft niet te trots om dat aan te nemen, ze hebben geld te veel. Ik wil niet dat jullie of de kinderen honger moeten lijden omdat ik er niet meer ben.
Lieve mama en papa, ik geef de moed natuurlijk nog niet op vandaag. We hebben een plan, we hebben bondgenoten en we hebben hard getraind. Ik zal vechten tot het uiterste.
Weet dat ik altijd van jullie zal houden, wat er ook gebeurd. Ik zal altijd bij jullie blijven, ook als ik het niet overleef. Dat beloof ik. Zeg dat alsjeblieft ook tegen de kinderen.

Vania