Deel 9

Na nog een halfuurtje gek doen, vragen stellen en zingen, bedankte Olly iedereen en liep het podium af. Nu nam de lieve jongen met korte bruine haar het woord. Hij vertelde dat hij het geweldig had gevonden, en dat het concert bijna af was gelopen. ‘Maar,’ zei hij ‘Ik zou jullie nog graag willen voorstellen aan onze band! We mogen hun natuurlijk niet vergeten!’ Terwijl de jongens de bandleden voorstelden, en ze begonnen met een melodie voor een nieuw liedje, voelde ik dat iemand naar me keek. Ik zag dat het de knappe jongen met het zwarte haar was. Onze blikken kruisten elkaar net op het moment dat een van de andere jongens begon met zingen. De jongen zag nu ook dat ik naar hem keek. Opeens herinnerde ik me zijn naam. Zayn. Hij glimlachde naar me. Ik bloosde, glimlachde en keek weg. Ik probeerde me te focussen op het liedje dat ze aan het zingen waren. Oh wacht, volgens mij kende ik deze! Dat was het liedje dat Sarah aan één stuk door zong. Bij het refrein zong ik dan ook (net zoals Sarah) luidkeels mee. Tot het refrein af was gelopen had ik niet meer naar Zayn gekeken. Maar ik moest nu wel, omdat zijn solo begon. Hij begon te zingen en keek al die tijd mij aan. Ik kon niet wegkijken. Ik voelde onderin mijn maag iets kriebelen. Volgens mij merkte de andere jongens het ook dat hij alleen maar naar mij keek, omdat de jongen met de krullen de blonde jongen aanstootte en van Zayn naar mij knikte. Eindelijk, Zayn’s solo was afgelopen. De jongen met de krullen begon nu weer te zingen. Opeens voelde ik dat Sarah me aantstootte. ‘Rosie, had je ook door dat Zayn DE HELE TIJD naar jou keek tijdens zijn solo?’ vroeg ze aan me. Ik knikte. Ja, dat had ik door.