(31)

'Sorry, Georg. Het was mijn schuld.' mompelde ik zacht. Georg glimlachte mager en streek met zijn vinger langs mijn kaak.
'Het is jou schuld niet, ik had me niet goed vast, dat kwam niet door jou.' hij probeerde me gewoon beter te doen voelen, dat wist ik wel.
'Ja, Zora, het is jou schuld niet dat Noobcake onhandig is.' zei ANdy grijnzend vanaf de andere kant van de kamer. Ik keek hem even aan.
'Waarom kwam jij ook weer mee?' vroeg Georg door toegeknepen oogjes.
'Oh, nu ben ik het eindelijk eens niet diegene die iets breekt.' zei hij. 'Dat wil ik niet missen, nu weet ik ook eens hoe het voor de mensen rond me is.' Andy grijnsde en probeerde zich wat beter te zetten in de slechte, harde, ziekenhuis stoelen. Ik had de strijd al opgegeven. Die dingen zaten niet goed, punt uit. Georg mompelde iets dat hij het irritant vond om hier te moeten liggen.
'Sorry.' verzuchtte ik. Als ik niet met de paarden naar de jongens was geweest, als ik Georg niet had gepusht had om op dat paard te kruipen, als ik had uitgekeken dat het paard niet zou schrikken van een auto die kwam aanrijden.. Georg had hier niet moeten liggen. Ik keek op toen de Dokter binnenkwam, Tom liep braafjes achter de man aan.
'Goeiemiddag meneer Listing' zei hij glimlachend. Georg keek op, Andy keek verbaast, eigenlijk begreep ik het wel. Mijn duits was niet goed, maar ik snapte wel wat er gezegd werd, zolang mensen niet te snel ratelden. Voor Andy, die alleen maar Engels sprak, was dit waarschijnlijk minder makkelijk om te volgen. Eigenlijk was het wel grappig om te zien hoe hij ons om beurten niet-begrijpend aankeek.
'Uw scheenbeen is gebroken op 2 plaatsen, gelukkig niet te ernstig, maar het wordt zeker een gips en om rond te kunnen lopen een rolstoel of krukken, niet meteen iets waarmee je gitaar kan spelen op een podium. plus; je moet rusten. Je hebt je schouder verrokken bij je val. Ik vrees dat je de eerste weken beter niet optreed.' zei hij. Tom staarde de dokter aan.
'Dat kan je niet menen!' riep hij uit. Andy keek geschrokken op van Toms uithaal.
'Wat heeft ie gezegd? Wat is er aan de hand?' vroeg hij half rondspringend. ik rolde met mijn ogen en zuchtte. Dit was precies wat we nodig hadden.