Change 20

Niall's POV
Aangezien ik een paar dagen vrij had gekregen tijdens de tour, ging ik even langs bij Brigitte. Nog op de snelweg hoorde ik Liam's mobiel af gaan. Net voordat ik zijn mobiel van tafel wilde pakken kwam Liam al aanlopen. 'My. Phone' zei hij, lachte en nam op. 'Hey Danielle' zei hij blij verrast. Ik hoorde wat gemompel aan de andere kant en in één keer sloeg Liam's gezicht om. 'WHAT?!?!' riep hij. Weer zei Danielle wat en Liam legde zijn hand op zijn hoofd en slaakte een diepe zucht. 'Don't cry, it's not your fault' zei hij geruststellend tegen Danielle. Terwijl Liam verder praatte vond ik gelukkig wat chips. *rkjiovsnklfmdscsdf* 'Niall stop eating!' zei Liam. Snel legde ik de zak opzij. 'Okay, we'll see you soon' zei Liam en hij hing op. Ik keek hem met een frons aan, 'What's wrong?' Liam zuchtte diep en zei; 'Brigitte is kidnapped' Mijn ogen werden groot. Liam zag dat ik sprakeloos was en even niks kon zeggen, dus hij nam het woord. 'Danielle was taking a shower, and when she came back the only thing she found was a letter, no Brigitte' Ik keek hem vragend aan. 'Inside the letter stood: If you're going to see her back? Maybe' Weer viel het stil. 1 Ding begreep ik niet, was Brigitte bij Danielle? Ik vroeg Liam waarom en tot Brigitte's huis legde hij me alles uit. Ik was best wel boos, waarom had ze het me niet verteld? Net toen ik uit wilde stappen leek het of Liam mijn gedachten las en zei: 'Don't be mad, the only reason she didn't tell you was because she didn't want you to be worried about her' Ik knikte en liep snel naar de huisdeur. *TRIINGGGGGG* Ging de bel. Niemand deed open, nog maar een keer. * TRIINGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGG* dit keer extra lang. De deur werd met een ruk opengedaan en Jeroen stond in de deuropening. Hij inspecteerde me van onder tot boven en vroeg daarna bot 'What do you want?' Ik slaakte een diepe zucht. 'You know why i'm here' zei ik. Hij fronste zijn wenkbrauwen en antwoordde: 'Too bad for you, she is not here' en hij lachte. 'Do you know where she is than?' vroeg ik en ik sloeg mijn armen over elkaar. 'With a friend called Danielle or something' zei hij en hij rolde met zijn ogen. 'She's not' zei ik en ik keek hem eens diep in de ogen aan. 'I don't care where she is' en hij stond op het punt de deur dicht te gooien. Snel zette ik mijn voet ertussen en zei; 'Why, why, do you act like you don't care? Why, why, do you hate her?' Ik bleef hem strak aankijken. Hij gaf geen antwoord en ik gaf het op. Ik haalde mijn voet weg en de deur ging met een klap dicht. Als hij het niet weet, dan moet ik zelf op pad. Ik rende terug naar de bus waar Liam op me zat te wachten. 'That didn't go too well right?' zei hij teleurgesteld. 'No, but we have to go to Danielle, now'

We waren aangekomen bij Danielle. *Ding-dong* En ze deed vrijwel gelijk open, haar ogen waren rood. 'Aaw, Danielle' zei Liam en hij gaf haar een knuffel. Ik glipte langs ze naar binnen en rende naar boven, naar haar logeerkamer. Al Brigitte's spullen lagen er nog. Uit wanhoop haalde ik alles overhoop om te kijken of er nog aanwijzingen te vinden waren. 'What are you doing?' vroeg Liam die me inmiddels gevolgd was. 'Looking for clues' zei ik en ik kiepte haar tas om. 'Maybe you should search for fingerprints or som-' *ding-dong* Danielle werd onderbroken door de bel. Snel rende ik langs ze de trap af en deed de deur met een ruk open. Er stond niemand. Ik keek nog eens goed rond en zodra ik niks zag deed ik de deur weer dicht. Liam en Danielle keken me allebij vragend aan. *Ding-dong* De bel ging weer. Langzaam zette ik de deur op een kiertje en keek naar buiten. 'There's nobody he-' Mijn ogen vielen op een brief voor de deur. 'A letter?' zei ik en ik pakte de brief. Die brief voelde niet goed, ik kreeg er kippenvel van. Danielle en Liam kwamen achter me staan om mee te kijken. Langzaam opende ik de brief. 'What's this?' Er zat een kaart in van London en rechtsbovenin stond een grote 3. 'Why would someone send this to us?' vroeg Liam. Danielle pakte het kaartje uit mijn handen en draaide hem om. 'Gotcha. This is what we need' Op het kaartje stonden de letters: n - o - d - h - w. 'I think, we will get more of these' zei Danielle en gaf het kaartje weer terug aan mij. 'But if we wait too long, it could be too late' zei ik. Liam pakte mijn schouder en zei: 'We are going to find her, and we start now' Gelukkig had ik Liam, dacht ik bij mezelf. 'What about me?' vroeg Danielle. 'I don't want you to get hurt. So you should stay here, safe' en Liam gaf haar een knuffel. 'Here we go' zei Liam en we liepen naar beneden, de deur door, de straat op.