004

'Eerstejaars hier! Eerstejaars, hier!' Ik stapte de trein uit en liep naar de grote man die alle eerstejaars riep. Er stond al een grote groep. 'Hoi.' zei ik, terwijl ik bij ze kwam staan. Ze antwoorden niet.

Ik haalde mijn schouders op. Dan niet toch. Er kwamen nog wat meer eerstejaars bij en we volgden de grote man, van wie ik de naam nog niet wist.

Ik liep een tijdje alleen, totdat er een meisje met donkerbruin haar naast me kwam lopen. 'Hoi,' zei ze. 'Aliah toch? Ik ben zó jaloers!'

Jaloers? Okee.. 'Ehh.. Waar ben je jaloers op dan?' vroeg ik. Ze keek me erbaasd aan. 'Waar ik jaloers op ben? Jouw ouders waren volgelingen van Jeweetwel! Mijn ouders moeten er niet aan denken, pff.. Als hij weer terugkomt, en dat doet hij zeker, ben ik de eerste die hem wil dienen!'

Oh. Oké. Een beetje eng, of zeg maar liever heel erg eng.. 'Of geloof je soms niet dat Jeweetwel nog terugkomt?' vroeg het meisje toen. Ik antwoorde niet. Blijkbaar verwachtte ze dat ik, net zoals zij, stond te springen op de terugkomst van Voldemort.

'Oh, ik hoorde iemand mijn naam zeggen, sorry!' zei ik snel, en ik liep een stukje vooruit. Daar liepen twee andere meisjes. Eén met rood haar, de ander met blond haar.

'Hoi.' zei ik, terwijl ik naast het blonde meisje ging lopen. Het meisje met de rode haren keek me verbaasd aan. 'Hoi.' zei ze toen. Het blonde meisje deed alsof ik niet bestond. Of ze wist echt niet dat ik naast haar liep, want ze leek me nou niet het type dat erg oplettend was.

'Ik vraag me af of er Snottifanten in het bos te vinden zijn..' zei ze, terwijl ze dromerig voor zich uitstaarde. 'Eh.. Juist.' antwoorde ik. 'Waarom loop je bij ons?' vroeg het meisje met de rode haren. 'Nou, ik.. Waarom niet?' vroeg ik.

Ze keek me nog steeds verbaasd aan, en dus besloot ik het haar maar te vertellen. 'Weet je,' begon ik. 'Iedereen denkt altijd dat ik net zo ben als mijn ouders en broer. Maar dat ís niet zo! Ik wil absoluut niet in Slytherin, ik háát mensen die Dreuzeltelgen uitschelden en ik ben vóór elfenrechten!'

'Ik droomde laatst dat ik een elfje was.' zei het blonde meisje, nog steeds met haar dromerige stem. 'Sommige mensen zeggen dat dromen bedrog zijn, maar dat is niet waar..'

'Ben je echt niet zoals je broer? Want mijn broer Ron vertelde verhalen over hem die nou niet bepaald leuk waren.' zei het meisje met de rode haren.

Ik knikte. 'Ja! Alleen geloven mensen dat nooit..'

Ze glimlachtte. 'Ik ben Ginny. Ginny Weasley.' en dit, ze wees naar het blonde meisje. 'Is Luna Lovegood.'

'Aliah Malfoy.' zei ik. 'In welke afdeling willen jullie?' vroeg Ginny, terwijl ze ons nieuwsgieri aankeek. 'Nou, mijn ouders zaten in Ravenclaw, maar Hufflepuff lijkt me ook wel oké.' antwoorde Luna. Toen keek Ginny mij aan. 'Als ik niet in Slytherin kom word ik waarschijnlijk vermoord door mijn ouders, maar Gryffindor lijkt me de leukste afdeling.' zei ik.

Ginny wilde ook antwoord geven, maar kreeg de kans niet omdat de grote man, die zich trouwens voorgesteld had als Hagrid, riep dat we er bijna waren. 'Waarmee gaan we eigenlijk naar het kasteel?' vroeg ik. Ik had Draco en zijn vrienden een koets in zien stappen, maar waarmee de eerstejaars gingen wist ik niet.

'Nou, ik weet het niet zeker..' Begon Ginny. 'maar ik gok dat we daarmee gaan.' Ze wees voor zich uit. Ik zag een groot meer, met daarachter het kasteel. Het was nog mooier en groter dan ik verwacht had. 'Wauw..' fluisterde ik zachtjes. Vergeleken bij dit kasteel was mijn huis maar een hutje, end at terwijl òns huis de grootste van het dorp was.

'Niet meer dan vier personen in één bootje!' bulderde Hagrid. Ik, Ginny, Luna en een blonde jongen met een camera om zijn nek gingen in een bootje zitten, die uit zichzelf begon te varen. 'Hoi,' zei de jongen, terwijl zijn camera door bleef flisten. 'Ik ben Colin, Colin Creevey. Ik maak foto's om ze aan mijn ouders te laten-'

Opeens kwam er een enorm beest omhoog. 'Whaahh!' gilde Colin. Het beest greep hem en trok hem de boot uit, onder water.

Geschrokken keek ik Ginny aan. 'Wat..' mompelde ze. Ik keek nog eens naar het water, en zag dat Colin naar de bodem dreef. Kon hij niet zwemmen ofzo?

Ik twijfelde niet langer, stond op en sprong de boot uit. Onder water probeerde ik te zoeken, maar ik zag hem niet. Ik zwom wat verder onder water. Ik zag dat een ontzettend lelijk wezen hem vastgegrepen had. 'Laat hem los!' probeerde ik te schreeuwen. Ik was even vergeten dat je onder water niet kòn praten, en dus verslikte ik me.

Ik wist dat ik niet voor eeuwig onder water kon blijven, en dus pakte ik het wezen beet. Die begon te gillen toen ik hem -of haar, want dat was onmogelijk te zien- beetgreep, en hij -of zij- liet Colin los.

Ik greep Colin's gewaad beet en probeerde hem mee naar boven te trekken, maar dat ging niet zo makkelijk. Hij hielp absoluut niet mee. Plots voelde ik zat ik op iets, of iemand, me naar boven tilde. Opeens zat ik weer in de boot, en horde ik gejuich.

'Wat.. Wat was dat?!' stamelde ik. 'De reuzeinktvis, hij tile jullie naar boven.' zei Ginny lachend. Ik knikte, en realiseerde me toen pas wat ik eigenlijk gedaan had: ik was vrijwillig in een meer vol enge wezens gepsorngen, en als ik ergens een hekel aan had, dan waren het wel enge wezens..

Op mijn vijfde verjaardag had Draco ooit gezegd dat Kommelwommels waren om te knuffelen, dat bleek niet zo te zijn.. Toen ik zeven was, zaten er Fwoepers in de kledingkast en toen ik tien was zaten er Flubberwurmen in de muesli..

Toen de bootjes gestopt waren en we uitstapen kwam hagrid naar ons toe. 'Hebbie het koud?''vroeg hij. Ik knikte bibberend. 'We gaan zometeen naar binne. Daar is het lekker warm.'

We volgden hem het kasteel in. Bij twee ontzettend grote deuren, waarvan ik wist dat die naar de Grote Zaal zouden leiden, stond een vrouw van middelbare leeftijd te wachten. 'Bedankt, Hagrid.' zei ze.

Ze ging op een verhoging in de vloer staan. 'Dames en heren, welkom op Hogwarts. We gaan zo naar binnen en daar zal de Sorteerhoed jullie afdeling bepalen.'

Ze draaide zich om en de deuren zwaaiden open. Ik zag meteen de tafel van Slytherin, waar Draco en zijn vrienden zaten. 'Ze is in eht meer gevallen!' hoorde ik Pansy Parkinson gillen. Ik had zin om haar een klap te geven, maar helaas moest ik in de rij blijven.

Toen ik langs Draco kwam zag ik dat hij zijn voet uitstak. Dacht die sukkel nou echt dat ik het zou laten gebeuren dat ik voor de ogen van àlle leerlingen zou struikelen? Ik schopte tegen zijn voet aan, glimlachte gemeen en liep verder.

We moesten op een bank gaan zitten, en wachten totdat onze naam voorgelezen werd. Het duurde even, en toen was ik aan de beurt. 'Malfoy, Aliah!'

Ik hoorde een paar mensen fluisteren. 'Tuurlijk, Slytherin..' 'Voorspelbaar..'

Ik ging zitten en voelde hoe de hoed op mijn hoofd gezet werd. I kschrok me kapot toen ik opeens een stem hoorde. 'Zo, Aliah, was het niet? Hmm.. Lastig.. Je wilt niet in Slytherin, hè? Maar je bent bang voor de reactie van je ouders..'

Dat was waar. Doodsbang zelfs..

'Je redde Colin Creevey net uit het meer, dat was dapper van je. Als ik je in Gryffinor plaats, zul je meer dappere dingen doen, Aliah.'

Ik keek even naar de Slytherintafel, waar Draco me verwachtingsvol, maar nog steeds met een gemene grijns op zijn gezicht aankeek.

'GRYFFINDOR!' hoorde ik opeens. Ik schrok. Aan de ene kant was ik blij, aan de andere kant bang..

Ik liep naar de tafel van Gryffindor. Helaas moest ik daarvoor langs de Slytherintafel.. 'Hoe kan dit.' siste Draco toen ik langsliep. Ik antwoorde niet. Toen kwam ik langs Pansy, die me uitlachtte en daarna langs Blaise die me niet eens meer aankeek.

Toen ik bij de tafel aanschoof merkte ik dat iedereen me aankeek. 'Ehh.. Hoi'.' zei ik, omdat ik ook niet stom kon zitten zwijgen. Ze antwoorden niet. 'Een Malfoy in Gryffindor. Hoe is het mogelijk.' zei een jongen met een, naar mijn smaak, afschuwelijke bril en rood haar. 'Misschien kan ze spioneren?' vroeg een ander zich af.

De leerlingen begonnen te lachen. Ik staarde naar de tafel. Ik had me de eerste paar uur op Hogwarts héél anders voorgesteld..