12

wanneer je op je favoriete plek aankomt kijk je om je heen. als je gaat zitten duwt shadow voorzichtig met zijn snuit tegen je arm. 'ik snap nog altijd niet waarom tsunade me uit team 7 heeft gezet.' mompel je terwijl je afwezig over shadow zen hoofd aait. 'ik kan je wel een reden geven.' geschrokken spring je recht en pakt een kunai voor het geval dat. 'ow sorry ik wou je niet laten schrikken, ik kom gewoon kijken hoe het met je gaat.' kwaad kijk je naar de persoon die voor je staat. 'kabuto... hoe ben je ongemerkt in konoha geraakt?' snauw je kwaad naar hem. 'ik heb mijn trucjes.' zegt hij grijnzend. 'wat moet je?' vraag je terwijl je de kunai iets verder opheft. 'nou zoals ik al zei, kijken hoe het met je gaat.' zegt hij grinnekend. 'waarom vind ik dat moeilijk te geloven?' hij lacht en kijkt je grijnzend aan. 'over die vraag dat je net stelde, kan dat niet te maken hebben met tsunade haar geliefde leerling?' zegt hij nog steeds grijnzend.'sakura? hoe bedoel je?' vraag je verbaasd. 'wel, het is duidelijk dat ze je als een bedreiging beschoud.' je grinnikt. 'ja zal wel, waarom zou ik een bedreiging zijn voor sakura.' zeg je zachtjes lachend. 'jongens.' antwoord hij alsof het normaal is. verbaasd kijk je hem aan. 'wat bedoel je daar nou weer mee?' vraag je kwaad. plots merk je dat shadow naast je staat te grommen en je gaat in vechthouding staan. 'nou nou, niet agressief worden kumi, ik heb nog heel wat met je te bespreken.' verbaasd kijk je hem aan. 'zoals wat?' vraag je achterdochtig. 'nou je verleden bevoorbeeld.' je knijpt je ogen tot spleetjes en kijkt hem kwaad aan. 'wat weet jij nou van mijn verleden?' roep je kwaad. 'ik niets, maar ik ken iemand die alles weet.' zegt hij. vragend kijk je hem aan. 'orochimaru-sama weet alles over je verleden.' 'en waarom zou ik hem vertrouwen?' vraag je. 'omdat hij je oom is mischien?' verbaasd laat je jou kunai vallen. 'wat?' als je me niet gelooft waarom vraag je het niet aan tsunade? zij moet het wel weten.' na die woorden verdwijnd kabuto. 'wat ga je doen?' je kijkt shadow aan en zucht. 'aan tsunade vragen, en hopen dat ze niet tegen me liegt.' zeg je naar de grond kijkend.

je was tsunade haar kantoor ingeslopen, het was al donker en geduldig zat je haar op te wachten in haar stoel. door de spiegel op haar bureau zag je dat je ogen al paars waren, maar voor de rest was er nog niets aan de hand. door je gevoelige oren hoorde je dat tsunade eindelijk terug kwam van de training. je sluit je ogen en wacht tot ze de deur opendoed. na 20 minuten hoor je de deur opengaan en weer dichtgaan, je voelt woede opkomen maar beheerst jezelf meteen hoewel je merkt dat je nagels iets langer zijn geworden. 'wat doe jij in mijn kantoor kumi?' haar luide stem maakt een ego in je oren, langzaam open je je ogen om haar aan te kijken. meteen hoor je haar adem stokken. 'is het waar?' vraag je. 'wat?' kwaad kijk je haar aan. 'is orochimaru echt mijn oom?' geschrokken kijkt tsunade je aan. 'hoe... wie heeft je dat verteld?' vraagt ze. 'is het waar?' je bent niet van plan om op haar vraag te antwoorden, wanneer zij er nog veel te beantwoorden heeft. je blijft haar aanstaren terwijl ze wat achteruit deinst. 'ja.' je slikt. 'is het ook waar dat sakura je gevraagd heeft om mij uit team 7 te zetten?' ga je verder. 'dat is ook waar.' mompeld tsunade beschaamd. je zucht en staat recht. 'meer wou ik niet weten.' zeg je terwijl je haar kantoor uit wandeld.

traag wandel je naar ichiraku om wat ramen te eten. wanneer je er aankomt zie je naruto en iruka daar zitten. 'heey kumi.' zegt iruka terwijl hij vriendelijk zijn hand opsteekt. je knikt en gaat op een kruk zitten. 'waarom ga je zo ver zitten kumi? kom bij ons zitten.' zegt naruto vrolijk. je kijkt hem even aan maar blijft op je plek zitten en bestels je eten. 'nou, ik ga maar is. ik zie je nog wel naruto, kumi'. hoor je iruka zeggen, je maakt een hhmm geluidje. plots voel je een hand op je schouder, vanuit je ooghoeken zie je dat naruto naast je is komen zitten. terwijl hij jr bezorgd aankijkt zet ichiraku een kom ramen voor je neus.'wat is er kumi?' hoor je naruto vragen terwijl je aan het eten bent. je haalt je schouders op. 'niets speciaal.' mompel je. naruto knikt en blijft bij je zitten terwijl je verder eet. als je gedaan hebt met eten betaal je en vertrek je naar huis, al snel volgt naruto je. 'je hoeft niet mee te lopen hoor.' mompel je terwijl je naar de grond kijkt. 'ik wil meelopen.' zegt hij. 'waarom?' vraag je terwijl je vragend naar hem opkijkt. voorzichtig haalt hij een haar uit je gezicht. 'dan weet ik dat je veilig bent.' zegt hij blozend. 'en trouwens, ik zie je liever met blauwe ogen in plaats van paarse.' zegt hij lief. meteen voel je al de woede weggaan terwijl je hem blozend aankijkt. 'beter.' zegt naruto terwijl hij verder loopt. snel volg je hem. als jullie aan het speeltuintje komen zien jullie nog enkele kinderen spelen. 'moeten jullie niet naar huis?' vraag je vriendelijk. 'maar kumi-sensei...' wilt een van de kinderen tegen je ingaan. 'geen gemaar.' zeg je streng. gehoorzaam lopen de kinderen naar huis, eentje botst bijna tegen je aan, voor hem te ontwijken ga je wat meer naar rechts maar botst dan tegen naruto aan. 'gomen.' zeg je geschrokken. 'maakt niet uit.' zegt hij grijnzend terwijl hij een arm om je heen slaat. verbaasd kijk je hem aan. 'kom op, laten we verder gaan.' zegt hij terwijl hij je zachtjes meetrekt.als jullie aan je huis zijn aangekomen haalt hij zijn arm van je schouders af. 'slaapwel kumi.' zegt hij lichtjes blozend. 'slaapwel.' zeg je terwijl je hem een zachte kus op zijn wang geeft. als je naar binnen wilt gaan houd hij je tegen. 'naruto?' vraag je verbaasd. hij kijkt je twijfelend aan maar laat je hand niet los. vragend ga je terug wat dichter bij hem staan. hij blijft je twijfelend aan staren, je begint ongemakkelijk met je shirt te spelen. 'jh nou slaapwel kumi.' zegt hij terwijl hij snel je lippen kust en dan zwaaiend wegloopt. verbaasd kijk je hem na tot je hem niet meer kunt zien en gaat dan naar binnen. als je de deur sluit zucht je verdrietig. sorry naruto