0004

Ik en Liam hadden al een paar dagen ruzie. We ontweken elkaar en we sliepen niet meer bij elkaar. Ik in de zetel en hij in bed. En dat allemaal door dat feestje. Ik had me nog proberen verweren door te zeggen dat het gewoon vriendschappelijk was, maar daar geloofde hij niets van. Hij ging elke dag van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat weg, ik bleef de hele dag thuis. Ik wist niet wat ik moest doen: met Matti gaan praten zou ook zo raar zijn. Na de 4e dag besloot ik toch om maar eens frisse lucht te gaan halen. Ik deed mijn sportkleren aan en besloot om een paar rondjes te gaan lopen in het park. Het zou me deugd doen, even weg zijn van alle misverstanden en ruzies.
De muziek van Mac Miller kwam met groot volume uit de oortjes van mijn iPod. Ik was al uitgeput want het was zeer warm buiten. Maar ik trok er me niets van aan, ik bleef gaan en gaan. Op een zeker punt kon ik niet meer, ik besloot om even op adem te komen op een bankje dicht bij de vijver. Ik keek rond, tot plots, ik kon mijn ogen niet geloven. Daar, op een dekentje op het gras, zat Liam. Met een meisje. Niet zomaar een meisje, nee, iemand die ik kende. Het was Stacey, ik had altijd al geweten dat ze niet te vertrouwen was. Ze had 2 jaar bij mij op de dansschool gezeten, maar is dan gestopt omdat ze betere dingen te doen had, zoals andere meisjes hun lief afnemen. Ik nam mijn oortjes uit en bekeek haar goed, ze was nog geen haar veranderd. Nog altijd even bitchy als vroeger dus. Maar wat deed ze nu? Nee, dat mocht niet, niet met MIJN Liam! Ik werd woedend en rende zo hard mogelijk naar huis en sloot me op in de badkamer. Al wenend viel ik in slaap…