[Chapter 13] Nothing, we're friends.

Wanneer ik mijn ogen open schieten gelijk de beelden van gisteravond weer over mijn netvlies heen. Ik draai mijn hoofd zachtjes opzij en voel hoe mijn verbazing groeit. Ik lig alleen.
Ik ga rechtop in bed zitten en rek mezelf een keer uit, voordat ik ga staan. Ik trek een slipje en een zijdezachte nachtjapon aan en loop naar de woonkamer. Mijn blote voeten maken een plakkend geluid wanneer ik ze optil van de houten vloer.
Wanneer ik door heel het huis ben gelopen, twee keer, merk ik dat er echt niemand is. Ook merk ik dat er helemaal geen teken is van dat er iemand is geweest vannacht. Ik frons mijn wenkbrauwen en laat mijn vingers over de roos glijden die op de tafel ligt. Ik snij de roos schuin af en stop hem in een klein vaasje. De roos bloeit helemaal open en produceert een heerlijke geur. Ik ruik eraan en laat nogmaals de mijn ogen over het kaartje glijden.
"we didn't met."
Ik frons mijn wenkbrauwen en besluit een kop koffie te maken. Ik schuif de glazen schuifdeur open en ga op de schommelbank zitten. Zachtjes heen en weer wiegend. Mijn beide handen om de warme kop gevouwen. De warme zonnestralen schijnen vrolijk op mijn blanke huid.
Een lange tijd blijf ik zo zitten tot ik besluit een douche te nemen. Wanneer ik weer buiten wil gaan zitten, hoor ik het vrolijke deuntje van de bel door de kamer schallen.
Een paar helder blauwe ogen kijken me met een lieve blik aan wanneer ik de deur open doe.
'Where have you been?' vraag ik gelijk.
Niall fronst zijn wenkbrauwen en kijkt me niet begrijpend aan.
'Home?'
'So you just left me alone after that', snauw ik zowat.
'What are you talking about? After the party I brought you home and after that, I went home as well', zegt hij. Zijn ogen staan vol vragen.
Mijn mond zakt een beetje open. Liegt hij nou of.. heb ik gedroomd? Dat kan toch niet. Het voelde zo echt, het zag er zo echt uit.
'Huh, but you came in, right?' vraag ik voorzichtig, maar toch met zelfverzekerde stem. Wat voor zieke grap is dit?
'You found that rose, I gave you a kiss on the cheek as a goodbye and after that I left', somt Niall even het afscheid op.
'Hè', breng ik uit. Ik frons mijn wenkbrauwen en sla een arm rond mijn middel. Een tikje dat ik al heel lang heb wanneer ik mezelf wil beschermen.
'What do you think that happened then?' vraagt hij, licht ongemakkelijk, maar toch ook met een nieuwsgierige opgewonden twinkeling in zijn ogen.
'N-nothing... I guess', mompel ik zacht.
'Okay... Can I come in?' vraagt hij voorzichtig.
'I prefer not, sorry, I would like to be alone right now', zeg ik snel waarna ik de deur dicht doe. Wat is dit..?


[Reactie? I just love them!]