Chapter four • The case of the gold pendant • 4.3

      Het was een vreemd gezelschap dat een hele coupé bezette van de intercity trein naar Swansea. In het midden van de coupé zaten Gaëlle, John en de jongeman die Damian bleek te noemen. Die laatste zat nerveus met zijn eigen vingers te prullen terwijl zijn blik langs zijn reisgenoten gleed. John had zich verdiept in het gratis treinkrantje dat op zijn stoel gelegen had en Gaëlle zat met gesloten ogen mee te neuriën met de muziek die door de oortjes van haar iPod dreunde. Sherlock, daarentegen, zat helemaal achteraan in het treinstel. Al van het begin van de drie uur durende rit had hij zich van de anderen afgezonderd. Alleen zijn gedachten waren goed gezelschap, had hij botaf gezegd voor zich neer te zetten. John en Gaëlle hadden een begrijpende blik uitgewisseld terwijl Damian verward van de ene naar de andere staarde. Sherlock Holmes was allesbehalve aan makkelijk mens in de omgang.
      De intercom kraakte en een vrouwenstem kondigde aan dat ze Swansea binnenreden. Met een zucht trok Gaëlle de oortjes van haar iPod uit. Nu pas kon het echte werk beginnen. Terwijl de trein vaart minderde, viste ze haar tas van het bagagerek. Sherlock leek helemaal niet opgemerkt hebben dat ze gearriveerd waren. In het voorbijgaan gaf ze hem een zachte tik tegen zijn hoofd, maar zelfs daar reageerde hij niet op. John haalde kort zijn schouders op, waarna hij Damian de trein uit volgde. Geïrriteerd rolde ze haar ogen en boog naar de man toe, die duidelijk compleet van de wereld was.
      “Sherlock, John heeft net je sigaretten onder de trein gesmeten,” fluisterde ze op een zangerige toon in zijn oor.
      Met een ruk veerde Sherlock’s hoofd overeind. Een geamuseerde grijns verscheen om Gaëlle’s lippen terwijl ze weer overeind kwam.
      “Grapje. We zijn er,” zei ze luchtig voor naar de uitgang te wandelen.
      Ze hoorde de consulterend detective even grommen achter haar rug en ze kon zich maar net bedwingen om niet te grinniken. Het weer was verschrikkelijk in de kuststad. Met een zucht schudde ze haar blonde haren uit haar gezicht, wat even zinloos was als proberen Sherlock ervan te overtuigen dat drie nicotinepleisters tegelijkertijd niet echt een goed idee was. Iets verderop had John net een taxi aangehouden. Met Sherlock op haar hielen wandelde ze naar de auto en stapte in. Damian keek haar even met een flauwe glimlach aan. Zodra Sherlock zich naast haar neergezet had, vertrok de auto in de richting van het centrum.