26, Lynna Clearway.

De sfeer in huis is helemaal verziekt. April hebben we al weken niet meer gezien. Ze verblijft bij Liam, volgens de roddels op school. Mijn ouders zijn er het hart van in, met alle huilbuien aan te pas. En ik? Ik kom mijn kamer niet meer uit. Het schuldgevoel blijft zich maar opstapelen.
Natuurlijk ga ik nog naar school en zet ik me in bij het dansen, maar het gaat allemaal in één grote waas aan me voorbij. Het enige waar ik nog aan denk, is April. Nou ja, April en Liam om precies te zijn. Ik moet me er over heen zetten. Na al die weken mag dat wel gebeuren.
Een zucht verlaat mijn mond terwijl ik mijn gsm zoek. Na enkele minuten zoeken, valt het zwarte toestel mijn gezichtsveld binnen. "Eindelijk." Ik typ het nummer van mijn beste vriendin in, waarna ik haar stem hoor. "Mayla speaking." "Ik heb je nodig." "On my way!" Het gesprek duurt maar vijf seconden, en in die vijf seconden realiseer ik me dat ik echt blij mag zijn met iemand als Mayla. Niet veel later hoor ik de bel door het huis schalmen, waarna ik -voor de verandering- mijn bed uit klauter. "Man, dat is lang geleden!" Ze slaat haar armen om me heen en begraaft haar gezicht in mijn nekholte. "De laatste keer dat ik mezelf bekeek, zag ik toch vrouwelijke kenmerken, hoor", merk ik droog op. Hoofdschuddend kijkt ze me aan. Ik sleur haar mee naar mijn kamer en neem plaats op mijn bed. "Kom, tell me, what's wrong?" Om het iets dramatischer te laten klinken, spreekt ze Engels, wat haar goed afgaat.
Ik vertel haar over de avond van het feestje, hoe Zeph me naar buiten leidde, waar ik uiteindelijk Liam zag. Ook de gebeurtenis met April en Liam vertel ik haar, want uiteindelijk is dat het grootste probleem. Mayla haar ogen worden groter en kijken me doordringend aan. "Foute boel, Lynna. April is je zus." "Alsof ik dat niet weet!" werp ik terug. Een meelevende zucht verlaat haar mond. "Sorry. Maar wat ga je eraan doen? Je kan je niet eeuwig in je kamer verstoppen." Zuchtend haal ik mijn schouders op. Wat kan ik eraan doen? April antwoordt niet op mijn sms'jes of neemt niet op als ik haar bel. "Ga naar Liam toe."
Verward kijk ik Mayla aan. "Waarom?" Ze rolt met haar ogen en kijkt me met een "Serieus?" - blik aan. "April verblijft daar toch? Als je aan zijn huis staat, kan ze je moeilijk negeren. En dan kun je je meteen over die twee heen zetten." Hmm, ergens heeft ze wel gelijk. "Dank je, Mayla. Ik zou niet weten wat ik zonder jou zou doen." "Niets, waarschijnlijk." Een grinnik verlaat haar mond, waarna ze me in een knuffel trekt.
"Hup, ga je nou omkleden!"