Foto bij 9.5

Het heeft een tidje geduurt maar ik heb weer tijd! heb me diploma binnen en mag hem dinsdag in ontvangst nemen dus vandaar een post!:D

Pov Samira
Met me handtas op zak liep ik onderweg naar mij moeder, het voelde heel raar omdat normaal ging ik langs voor een gezellig drankje, nu ging ik er heen omdat ik boos was en dan was boos nog een klein woord, me bloed kookte en ik kon haar wel wat aan doen. Onderweg liep ik langs de winkelstraat en de etalage van de juwelier trok mijn aandacht, trouwringen maar ook andere ringen stonden mooi uitgestald en vooral de trouwring trok mijn aandacht. "Was het maar mijn beurt."Mompelde ik in mezelf. Ik wou trouwen dat gaf ik toe ook al was ik pas zeventien,ik wist dat Ibrahim de ware was ook al waren me ouders tegen hem, hij is geweldig en de ware.Terwijl ik weer verder liep werden de zenuwen erger, ik moest me moeder de waarheid zeggen en als het niet helpt moest ik haar chanteren,ze mocht mij en Ibi niet uitelkaar drijven en dat gaat haar niet lukken, nooit. Ik liep de straat in en zuchtte diep waarna ik nog één kans had om terug te gaan, zou ik het doen of niet. Nee dacht ik bij mezelf ik moet doorgaan, ik mag niet terug, van mezelf niet maar Ibi zou me zwak vinden. Ik liep verder de straat in en belde aan bij me moeder waarna al snel werd opengedaan. "lieverd, daar ben je eindelijk! Je hebt ons toch begrepen."Zei ze terwijl ze me naar binnen trok, ik voelde woede in me opkomen, hoe kon ze dit zeggen, wat was haar probleem met Ibi. Ik keek haar aan en voelde gewoon haat, geen liefde."Stop."zei ik. "waarmee? Je bent terug bij ons en weg bij die klootzak." Zei ze blij. Nu was het genoeg. Ik duwde haar van me af. "Zo praat je niet over hem, en jij trekt die aanklacht voor vanavond in, doe je dat niet dan ga ik aangifte doen voor mishandeling."Zei ik terwijl ik haar strak aankeek, ik voelde geen emotie niks, het deed me totaal niks."Waar heb je het over?"Vroeg ze "Dat weet je dondersgoed, als de politie vanavond bij Ibrahim voor de deur staat kan jij de bak in, jij kan kiezen."zei ik en met die woorden verliet ik het huis, ik zuchtte diep maar het voelde opgelucht, zij moest leren en dat kon alleen doormiddel van chantage.

Reageer (2)

  • MERTENS14

    Snel verder

    1 decennium geleden
  • Joshifer

    Go Samira! (A)?

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen