Hello Goodbye

Het is nu al 2 weken zomervakantie en ons huis staat helemaal leeg. In de tuin staat het verkoop bord, met de stikker 'VERKOCHT' erop. Voor het huis staat een vrachtwagen met onze spullen erin, hun gaan via Frankrijk naar Engeland toe, wij met het vliegtuig. Afscheid heb ik al van mijn school en vrienden genomen. Ik ben niet zo'n meisje dat veel met drama om kan gaan dus ik blijf er het liefst van weg. Als ik de woonkamer binnen loop, hoor je mijn voetstappen echoën door de kamer, ik ga op de vensterbank zitten en kijk naar buiten totdat de vrachtwagen wegrijd. Ik hoor mijn moeder aan komen lopen, ze slaat om arm om mijn schouder heen, 'Het word vast wel leuk voor je'. Ik sla haar arm van me af en kijk verder naar buiten, ze zucht en loopt weg. Als het half 12 is, staat er een taxi voor de deur om ons naar het vliegveld te brengen. Mijn hart bonkt in mijn keel als ik het huis uitstap. Drew en mama zitten al in de taxi, wachtend op mij. Ik blaas een kusje naar het huis toe en stap dan ook de taxi in. Ik sluit mijn ogen en wacht. Als we aankomen op Schiphol, lopen we naar de incheckbalie en moeten we onze ID en paspoort laten zien. 2 uur later zitten we in het vliegtuig weg van ons thuisland. De vlucht duurt ongeveer anderhalf uur dus we zijn er zo. Als we in Manchester aankomen duurt het nog langer voordat we in Holmes Chapel zijn. Rond 5 uur komen we eindelijk aan in Holmes Chapel, de straat is aardig rustig, gelukkig. Tegenover ons nieuwe huis staat een jongen en een man. Ik heb alleen maar oog voor die nieuwe auto die daar staat, zelf kan ik de jongen niet zo goed zien. Mijn moeder staat zenuwachtig voor het nieuwe huis, Drew komt naar me toe lopen. Ik voel zijn adem in mijn nek, ik draai me snel om en loop naar het nieuwe huis zonder iets te zeggen. Als mama de sleutel omdraait mag ik als eerste naar binnen lopen, het huis is 2 keer zo groot als ons oude huis. Stiekem ben wel blij dat we hier zijn, de stilte word verstoort door het huis door mama's telefoon. 'De vrachtwagen zal over 2 uur hier zijn' zegt ze blij. Net als we willen rondlopen word er aan de deur geklopt. Drew zegt gelijk weer dat het een moordenaar is om mij bang te maken. Als mama de deur open doet staat er een vrouw, een man en die jongen die ik al zag staan buiten. 'Hallo, ik kom jullie welkom heten in Holmes Chapel.' zegt ze vrolijk. Mama moet glimlachen omdat we hier al een mooi ontvangst hebben gekregen. 'Ik heet Anne, dit is mijn man Robin en dit is mijn zoon Harry' zegt vrolijk en schud een hand met mijn moeder. 'Willen jullie misschien wat koffie of thee komen drinken bij ons, als welkom?' Mijn moeder knikt blij, 'Ja, dat vinden wij wel leuk' zegt ze en kijkt ons hoopvol aan. Drew en ik knikken alle twee braaf. 10 minuten later staan we aan de overkant, wachtend tot de deur opengaat..