||Feeling 12

"Besluit dag..." Hoorde ik Justin zachtjes in mijn oor zingen toen ik de keuken in liep. "God Justin, laat dat meisje eens. Ze is net wakker," zei Pattie terwijl ze wat pannenkoeken beslag in de pan goot. Ik glimlachte naar haar en ging op een van de barkrukken zitten. Ik was meer gaan eten sinds dat ik hier was, misschien niet zoveel maar meer dan thuis. "Ik denk dat je mijn antwoord al wel weet," zei ik tegen Justin terwijl ik de tafel dekte. "Oh ja? En wat is het dan?" Hij omhelsde me van achter en begon zachtjes kusjes in mijn nek te plaatsen. Ik giechelde en zei dat hij moest stoppen, zodat ik verder kon met waar ik mee bezig was.

Toen we klaar waren met eten hadden Justin en ik besloten om met z'n tweeën bij het zwembad te gaan liggen. "Dus wanneer gaan we precies je spullen halen?"
"Ik weet niet Jus, ik wil ze zo snel mogelijk ophalen. Maar als het een drama wordt ga ik liever niet meer terug. De enige dingen die ik nodig hen zijn mijn piano, gitaar en wat dingen die ik van m'n oma heb gekregen." Ik zuchtte, ik moest die spullen daar weg krijgen zonder een gevecht met mama.
"Laten we gewoon vandaag gaan, we pakken wat je nodig hebt. Als het uit de hand loopt gaan we weer weg. Ik wil je alleen niet weg halen bij je zusje en je broertje, ze hebben je nodig." Ik dacht aan hun onschuldige gezichtjes en mijn moeder die tegen me was.
"Ze hebben me niet nodig, m'n moeder heeft me nodig. Zodat ik voor ze kan zorgen als ze weer eens dronken thuis komt." Ook al hield ik zoveel van mijn familie, ze hielden niet van mij. Waarom zou ik me dan zorgen om ze maken als ze dat niet voor mij doen?

Bij het grote huis aangekomen, stapte ik uit de auto en liep hand in hand met Justin naar de voordeur. Ik maakt de deur open met mijn sleutel, er was niemand thuis dus dit was makkelijker dan ik dacht. Justin pakte mijn gitaar en keyboard en zette ze achterin de pick up truck die hij van een vriend geleend had. Ik rende naar boven en pakte snel al mijn kleren en sieraden in. Voorzichtig haalde ik de fotolijstjes van de muren en stopte ze in de tas. Ik zag het paarse fotolijstje met de foto van mij, Justin en Teddy bij het concert en ik begon bijna te huilen, ik stopte de foto in mijn tas zuchtte. Zeg gedag tegen deze kamer, je ziet 'm waarschijnlijk nooit meer, dacht ik bij mezelf. Het verlaten van deze plek was moeilijker dan ik dacht. Ik wilde mijn familie niet achterlaten maar ik wist dat het beter was. Ik keek de kamer rond en herinneringen kwamen naar boven, nachten dat ik er snel tussen uit gegaan was en het bellen met Justin. Maar ook de slechte herinneringen kwamen naar boven, de nachten dat ik mezelf in slaap huilde, aan zelfmoord dacht en dat ik boven het toilet hing om 'dun' te zijn. Ik wist alleen nog niet dat ik Justin zou ontmoeten en dat hij alles voor me zou veranderen. Voordat ik weg ging, liet ik een briefje achter, in de hoop dat mama niet kwaad op me werd.

Dear Mom,
I got my things today. Congrats, you got what you wanted, I’m out of your life. I’m staying over at Justin’s now, not that you really care. Anyways, tell Noah, Teddy and even Brian that I love them very much. I hope you live the rest of your life happy with your other 2 children and your husband. And don’t forget to tell Teddy that if she ever need some sisterly advice, I’m just a phone call away. Don’t forget that no matter what you’ve done to me, you still made me the person I am today. Thanks, I still love you.
- Shanna <3

En met dat was ik weg, weg met de liefde van mijn leven. Ik was bang, maar niets zou mijn leven nog tegenhouden. Ik hield van Justin en dat was het enige dat telde.

“Don’t let the fear of striking out keep you from playing the game.”