I'll promise.
Ik concentreer me op de voetstappen en alle andere geluiden die Justin maakt. Als ik het goed hoor, loopt hij nu naar de kamer waar ik net in lag. Ik bijt op mijn lip en blijf gespannen luisteren. "Grace?" Hoor ik hem dan ineens roepen. Ik twijfel even maar antwoord dan toch. "Badkamer." Justin's voetstappen komen nu dichter bij en blijken te stoppen voor de deur van de badkamer. "Gelukkig, ik was al bang dat je weg was. Maar, ik wou even zeggen dat ik thuis ben.." Zegt Justin. Ik ben opgelucht dat hij niet binnen wilt komen, maar gewoon vanaf de gang praat. "Ik ben beneden, kom je zo ook? Ik heb wat voor je." Maakt Justin zijn zin af. "Ja." Antwoord ik kortaf. Als ik hoor dat Justin beneden is trek ik de stop van het bad eruit. Langzaam begint het water weg te stromen. Ik stap uit bad en merk dan dat ik helemaal geen handdoek heb. Shït. Ik kijk om me heen en zie dan een grote kast staan. Ik loop naar de kast toe en open een willekeurige lade. Gelukkig liggen er handdoeken in. Snel pak ik een handdoek en wikkel die om me heen. Heel voorzichtig droog ik me af, omdat ik nog wat wonden van mijn oom over heb gehouden die nog aardig veel pijn doen. Als ik droog ben kleed ik me aan. Al meteen voel ik me wat minder schoon door de vieze kleren. Alles wat ik gebruikt heb ruim ik snel op en dan loop ik naar de deur. Ik twijfel even maar haal hem dan van het slot af en loop de gang op. Wat zou Justin eigenlijk voor mij hebben? De enige manier om er achter te komen is natuurlijk nu naar beneden gaan. Daarom loop ik maar meteen naar beneden en gelukkig zijn daar maar drie deuren. Ik kies een random deur en zucht opgelucht als dat de woonkamer is. Ik loop de kamer in en zie Justin dan op de bank zitten. Ik glimlach wat onzeker naar hem en blijf bij de deur staan. Justin wijst naar een tafel waar heel veel tassen op staan. "Kijk maar als je het wat vind, anders kan ik het zo ruilen." Ik kijk hem verbaasd aan. "Kijk maar gewoon, het is allemaal voor jou." Zegt hij met een glimlach. Ik loop naar de tafel en pak éen van de vele tassen. Er zaten vier broeken in. Ik pak ze er éen voor éen uit en bekijk ze dan. Allemaal waren ze echt precies mijn smaak. Vervolgens pak ik de andere tassen leeg. In alle tassen samen zitten meer kleren dan dat ik eerst had. Dit kan toch niet allemaal voor mij zijn? "Vind je het wat?" Vraagt Justin die inmiddels naast me is komen staan. Ik knik. "Maar, dit kan ik toch niet zomaar allemaal aannemen.." Ik kijk naar de stapels kleren op de tafel, het is echt veel. "Jawel, ik heb gezegt dat ik zorg dat alles goed komt en ik zeg nooit iets wat ik niet meen." Ik kijk hem met grote ogen aan. Meent hij dit nou echt? Ik tover een glimlach op mijn gezicht. "Hoe kan ik je hier ooit voor bedanken?" Justin kijkt me aan en legt zijn hand op mijn schouder. "Mij beloven dat je je best gaat doen om te veranderen en hier te blijven." Zegt hij. Ik knik. "Ik beloof het."
Er zijn nog geen reacties.