Deel 1

‘Baby you light up my world like nobody else, the way that you flip your hair gets me overwelmed, but when you smile at the ground it ain’t hard to tell. You don’t know, OHO, you don’t you’re beautiful. If only… ‘ ‘SARAH STOP! Heb ik eindelijk vakantie, kom jij weer aan met je One Direction’ Sarah trok zich er niks van aan en dansde door de schoolgang heen, luidkeels zingend. Zuchtend liep ik achter haar aan. Wat moest ik nou weer met haar beginnen? Eindelijk stond ze stil. ‘Loop is door!’ riep ze naar me. ‘De Starbucks loopt heus niet weg hoor!’ zei ik tegen haar, toen ik eindelijk weer naast haar liep. ‘Nee, dat is waar, maar One Direction wel! IK MOET MEEDOEN MET DIE PRIJSVRAAG! IK MOET KAARTEN WINNEN! ALS IK NIET WIN GA IK DOOD!’ Jesus, kon je nog meer overdrijven dan dat zij deed? ‘Sarah, je hebt 0.000001% kans om te winnen! Weet je wel niet hoeveel meisjes daaraan meedoen! Ik wed dat het supperdruk is bij de Starbucks.’ Gisteravond was er bekend gemaakt dat als je de 100e klant was bij de Starbucks in jouw buurt, je 2 kaartjes voor een One Direction concert won. Natuurlijk belde Sarah mij meteen op om me overtehalen om na school naar de Starbucks te gaan. Stiekem wou ik ook wel graag dat we zouden winnen. Niet voor One Direction. Nee, voor de special guest van One Direction. Ja, Olly Murs kwam ook optreden. En dat kon ik niet missen! ‘Hallo, als ik het niet probeer lukt het vast niet. Dus niet zo negatief, want ik weet heus wel dat jij ook heel erg graag naar dat concert wil’ zei Sarah triomfantelijk. Hmpf, ze had me door. Shit. ‘Oke oke, ga nou maar in de rij staan, anders lukt het al helemaal niet.’ Zei ik met een norse blik. We waren aangekomen bij het station. Er stond een mega lange rij met allemaal gillende en schreeuwend meisjes. Snel trok Sarah me mee en sloot aan in de rij. ‘Hoe weten ze eigenlijk wie de 100e klant is?’ Vroeg ik aan Sarah. ‘Kijk,’ begon ze me uit te leggen ‘bij de ingang van de Starbucks staat een meneer. Deze meneer zorgt ervoor dat iedereen een briefje krijgt met een cijfer erop. Aan de andere kant van de rij staat nog een meneer. Deze telt welk meisje als 100e binnenkomt. Ze laten 150 meisjes naar binnen. Dan sluiten ze de Starbucks af. Niemand mag er dan nog in. En de meisjes in de Starbucks krijgen te horen wie de 100e klant was!’ Sarah stond te springen op haar benen, zo opgewonden was ze. De rij ging vrij snel. Maar er stonden ook al veel mensen binnen. ‘Sarah, ik weet niet of we dit redden.’ ‘We moeten het redden! Anders kruip ik wel voor als het moet!’

5 minuten later stonden we eindelijk bij de ingang. Sarah en ik kregen alle twee een kaartje met een nummer erop. Langzaam liepen we de Starbucks in en gingen op 2 krukjes zitten. ‘Welk cijfer heb jij?’ vroeg Sarah. ‘ummm.. 69. Jij?’