01.

Ik verstijf en kijk recht in het gezicht van de jongen die mij het leven zuur maakt. Justin zit bij mij in de klas, ik ben een jaartje jonger dan hem. Zijn vrienden doen ook altijd mee met zijn pesterijen en ze staan nu ook weer achter Justin te lachen, Chaz, Ryan en Christian, allemaal even erg als Justin. Ik heb nooit gesnapt wáárom ze mij dit allemaal aandoen. Ik houd mijn adem in als Justin mijn pols vastpakt en grijnst. 'Zo zo, ons emo'tje is zichzelf weer eens aan het snijden hoor.' Hij gaat met zijn vingers over mijn littekens heen en ik ril even. Ja, het klopt, ik snijd mezelf. Ik ben gewoon zo depressief dat ik hele rare dingen doe. Zijn vrienden gaan allemaal om me heen staan en lachen, wat is daar nou zo grappig aan? 'Laat me gaan, klootzakken!' piep ik. Meteen heb ik spijt van wat ik heb gezegd. Ik krijg van alle jongens klappen, van alle kanten. Ik val met een dreun op de grond en krijg nog een paar trappen na in mijn buik. Ik zie heel veel mensen onze kant op kijken, niemand neemt de moeite om me te helpen, maar dan ook echt niemand. Na een tijdje wordt alles heel vaag voor mijn ogen en daarna.. zwart.