13 Azkaban

Puntjuuhh POV


Ik merkte dat vliegen een stuk leuker was met alleen Harry achterop. Het enige minpunt was dat hij blijkbaar nog nooit achterop een bezem gezeten had en zich dus aan mij vastklampte. "Weetje Aloho," zei ik terwijl ik Harry's armen losrukte. "Ik heb eigenlijk nog nooit op een bezem gevlogen." Bij deze woorden plette Harry me weer. "Harry het zou wat handiger zijn als jij me niet plette, dankje." riep ik naar achteren. Tot mijn verbazing verslapte zijn greep ook nog eens. "Smekkie?" we keken om naar Aloho, ze had blijkbaar een aantal dozen laten krimpen want haar zakken zaten vol met minismekkiedoosjes. "Heb je ook chocokikkers?" vroeg Harry. Aloho gooide er een paar naar hem toe. "Zelf laten groeien." Ik vroeg om een doosje smekkies en mompelde de spreuk engorgio om het doosje te laten groeien tot het gewenste formaat - en gewenst was dus net iets groter dan normaal. Ik en Aloho gingen weer verder met ons gebruikelijke spelletje wie-heeft-de-vreemdste-smekkie. "Aardbei, "Koboldenpis," "Natte aarde," "Modder zul je bedoelen, die heb ik nu ook!" "Ooohh Perkie's favo! Oorsmeer!" "Daar kom ik weer aan met mijn koboldenpis!" Het was best vreemd dat Aloho bijna altijd koboldenpis had. Plotseling werd Harry's greep weer krampachtig en ik voelde dat hij trilde. "Kijk, daar ligt Azkaban!" Aloho riep het niet als waarschuwing, maar als een gebruikelijke vrolijke mdedeling. "De dementors, ze komen me halen, ze hebben een hekel aan me!" piepte Harry. "F*ck, hij heeft nog gelijk ook," schreeuwde ik. Er vlogen inderdaad een paar dementors rond het eilandje midden in de oceaan en ze kwamen langzamer dichterbij, gevoedt door onze vreugde en meligheid. "Aloho, doe iets! Ik kan door Harry niet bij mijn toverstok!" schreeuwde ik toen eentje zich losrukte uit de zwerm gedaantes en zich op ons stortte. "Wat?" riep ze paniekerig. De plotselinge kou was overweldigend en het gevoel om nooit meer gelukkig te zijn was zo hevig dat ik me afvroeg waarom ik eigenlijk op een bezem zat. "Roep een patronus op!" klonk Harry's stem ergens ver weg. Het beeld van de dementors die richting ons zweefden vervaagde en ik liep een trap af. Beneden deed ik de deur van de woonkamer open, ik kende dit huis, dit was mijn huis. Mijn moeder, mijn oma en mijn opa zaten op de bank, ze keken richting mij en mijn zusje - die om de een of andere vreemde reden naast me stond - en ik zag dat ze stuk voor stuk gehuild hadden. Plotseling vloog ik weer in de lucht, de kou was verdwenen en er zweefde een patronus voor mijn neus. "Aloho, komt die van jou?" het was geen vraag, het was overduidelijk dat hij van Aloho kwam. Ik wist dat Harry's patronus een hert was en ik had helemaal niks gedaan. "Ja, vind je hem leuk?" vroeg Aloho. ik keek nog eens goed en besefte dat het een my little pony was. Ik begon zachtjes te lachen, "Hij is prachtig, Aloho." De dementors waren inmiddels afgehaakt en de patronus vervaagde weer. Ik besloot om maar niks te zeggen over het feit dat ik zojuist een traumatische ervaring uit mijn jeugd had gezien. "Is iedereen na deze zielzuigende minuten nog intact?" Ik hoorde Harry ja zeggen en Aloho knikte heftig omdat ze alweer smekkies aan het eten was. "Ik niet, kijk maar." meldde ik en ik ging ondersteboven vliegen. Harry begon te gillen en een smekkie viel naar beneden, voor mij de aanleiding om weer recht te gaan vliegen. "Wil je dat nooit meer doen!?" schreeuwde Harry in mijn oor. Meteen daarna fluisterde hij iets: "Hier eet op dat helpt na die dementor-aanval!" en hij drukte ongezien een chocokikker in mijn handen. "Hoe weet je-" maar Aloho keek om en gooide een smekkie naar Harry toe. "Eet op, ik ben benieuwd, ik heb die kleur nog niet gezien!" Ze was gefocust op Harry zodat ik snel die chocokikker naar binnen kon werken, meteen verspreidde zich een warm gevoel in mijn lichaam, het werkte blijkbaar echt. Achter mij hoorde ik Harry proesten, "Hondenpoep, trollensnot en dementortenenkaas in een!" Aloho keek hem ongelovig aan. "Oh my-" begon ze. Totdat we een stem in de lucht hoorden. "Zei er iemand oh my?" Harry begon achter mij fel naar Aloho te wijzen, ik besefte dat hij wraak wilde nemen op die smekkie van daarnet en dat hij haar gewoon niet mocht. "Zij daar, zij daar, zij daar!" "En bedankt Harry," siste Aloho. De stem begon weer te praten: "Dus, bedoelje je 'oh my god' of 'oh my lord'?" Aloho Begon overdreven hard na te denken. "Eigenlijk was ik niet van plan om er nog een zelfstandig naamwoord aan toe te voegen." "ANTWOORD MIJ!" schreeuwde de stem. "Iets in de trant van 'oh my lord' dan maar?" Ik wenste dat ze dat nooit had geantwoord. "Mooizo," ging de stem verder. "Breng mij Harry Potter!"

Presentator: De persoon die raad wat voor traumatische gebeurtenis zich afspeelde in PP's hoofd krijgt zijn naam in regenboogletters te zien in de inleiding van het volgende hoofdstuk
Publiek: *Klapt luid*
Presentator: En om nu weer verder te gaan met de gebruikelijke onzin..
Random nerd uit het publiek: Dit is pas de eerste keer dat jij hier staat!
De random nerd wordt afgevoert en in een kamertje gezet voor PP en Aloho hun eigen doeleinden
Presentator: Zoals ik al zei, de gebruikelijke onzin:
Een dramatisch muziekje klinkt uit de luidspekers
Presentator: Van wie is die stem? En zullen ze Harry aan hem of haar uitleveren voor zijn/haar eigen doeleinden? Of houden ze het bij het orginele plan en wordt hij schoolhoofd van een neiuwe Nederlandse toverschool die hij overigens zelf moet financieren? Zie het hier! Waarom? Omdat je verdorie al dertien afleveringen hebt gezein dus de overige 200 kunnen er ook wel bij!
De lichten gaan uit en de beveiliging stuurt iedereen weg
Publiek: *Verlaat de zaal*
Random beveiliger nummer 1: Ik wil ander werk
Random beveiliger nummer 2: Laat Meesteres Aloho je niet horen! Die laat je koboldenpissmekkies eten! en stuurt de bloedhonden op je af
Random beveiliger nummer 3: Of Meesteres PP, die voert je levend aan een stel dementors die al een week geen pizza hebben gezien!
De stem van PP: Jammer voor jullie, hebben we jullie gehoord!
De stem van Aloho: Mag ik deze PP?
De stem van PP: Tuurlijk Aloho.
De drie bewakers zijn plots verdwenen
Random beveiliger nummer 4: