13.2

Ik werd wakker en herkende mijn kamer bij Yla thuis. Ik deed mijn ogen weer dicht en draaide me om. "Ze wilt dit Embry. Accepteer het.", zei Yla rustig. "Hoe kan ik accepteren dat je haar wilt vermoorden?", siste Embry woedend. "Hoe kun je denken dat ik zo onvoorzichtig ben. Ik zie haar nog steeds als mijn dochter." Embry lachte. "Dat is ze niet, nooit geweest en dat zal ze ook nooit zijn." Ik stond op en deed de deur open. "Houd op." "Hey.", zei Embry en hij sloeg zijn arm om me heen. "Hoe had je ons gevonden?", vroeg ik. "Was niet zo moeilijk hoor. Jullie waren niet thuis, dus ik wist dat jullie in de bergen moesten zijn." Ik sloeg mijn armen om zijn middel en trok hem tegen me aan. "Sorry, maar ik wilde het zo graag.", zei ik zachtjes. "Ik weet het." "Dus, laat me alsjeblieft volgende week ook gaan.", zei ik. Embry was stil. Ik liet hem met tegenzin los. "Ik kan je niet tegenhouden hè?", vroeg hij zachtjes en ik schudde mijn hoofd. "Ik ga met je mee."

Ik zat tegen Embry aan. Vanavond was het eindelijk zover. Ik had er de hele week naar uit gekeken. Nog een paar uurtjes en ik was weer mij. Ik miste het wolf zijn. "Embry, je moet hier blijven. Voor je eigen veiligheid.", zei Yla. Ik duwde hem zachtjes naar achter. "Het komt goed.", zei ik zachtjes. We gingen naar de zelfde open plek. Ik stond doodstil. Ik voelde een briesje door mijn haar. Ik genoot ervan. "Het is tijd.", zei Yla zachtjes. Ze begon helder te spreken in een taal die ik niet kende. Plotseling verschenen er overal schimmen. In een van hen herkende ik Sarah. Ik had foto's van haar gezien bij Jake. Zij was mijn moeder. Onwillig liep ik naar haar toe. "Mam.", zei ik zachtjes. Plotseling voelde ik iets door me heen schieten. Het kwam onverwacht en ik viel op de grond. Ik stond vlug op en zette me dit keer schrap. Yla was opeens verdwenen en ik stond daar alleen. De schimmen begonnen fel op te lichten. Ze schoten door me heen en elke keer voelde het alsof ik uit elkaar werd getrokken. Ik zakte trillend op de grond. Ik werd duizelig, maar ik was bang dat als ik nu out ging ik niet meer wakker zou worden.

~Vraagje: Goed of slecht einde??