--45--

Karin.
'Jij bent!'
Ik lgimlachtte naar Kiki. We aten samen met Jesper te Rummikubben, maar Kiki vond Jesper -volgens mij- heel erg leuk, dus lette ze niet echt op.
'Oh, ja, sorry!'
Ik zuchtte. Dit was best wel saai. Ik leunde achterover en zag toen een bekend persoon in beeld verschijnen. Mijn mond zakte open.
'Tom?! Huh?! Waar the fuck kom jij nou weer vandaan?!'
Kiki kuchtte en Tom antwoordde niet, maar liep meteen door naar de voortent. Verbijstert keek ik hem na.
'Ik moet weg', zei Jesper plots.
Weg was ook hij.
'Jesper...', jammerde Kiki, maar het had geen zin.
Zwijgend ruimde ik het Rummikub gebeuren op. Het zag er niet naar uit dat we het nog zouden spelen. Ondertussen hoorde ik mijn opa en oma opgelucht tegen Tom spreken. Stiekem baalde ik dat Tom was teruggekomen.

Kiki.
'Jesper....'
Hij luisterde niet! HIJ. LUISTERDE. NIET! Een gevoel dat mij totaal onbekend was, bekroop mij. Onvoorstelbaar. Mokkend keek ik toe hoe Karin de Rummikub opruimde en later opborg.
'Ki, gaat het wel'.
'Hmmm', knorde ik,'Ik ga denk ik maar naar mijn tent'.
'Neeee! Doe dat niet! DAn ben ik alleen met Tom! Never!'
Opeens had ik een idee.
'Zullen we vragen of we naar de Disco mogen? Jeweetwel, die ene vlakbij het winkelcentrum hier dichtbij!'
'Ja! En dan wil Jesper vast ook mee!'
Karin knipoogde. Ik voelde mijn wangen rood kleuren. Hoe wist zij dat? Was het dan zo opmerkelijk? Damn!
'Vraag jij het aan jou opa en oma?'
'Is goed, ben zo terug!'
Dat zou leuk worden! Dat wist ik nu al!