Ziam - the forest

Liam pov

Zoekend kijk ik rond, naar de erg op elkaar lijkende bomen. Plots kraakt er iets achter me. Bang draai ik me om. Oké Liam nu ben je zelf al bang van een konijntje. Wie had dit domme idee om in een bos te gaan wandelen. Iedereen weet dat ik me nooit de weg terug kan herinneren. Ja en nu sta ik hier mooi, geen idee waar ik heen moet. Oké Liam je moet gewoon logisch nadenken. 5 minuten geleden waren al de anderen hier ook nog, ze kunnen niet zomaar weg zijn toch? Nee dat zouden ze je nooit aandoen. Of misschien toch wel? Misschien heeft Zayn door hoe ik altijd naar hem staar tijdens de lessen, en is hij daarom boos en is dit mijn straf. Oh nee! Ze gaan me hier achterlaten. Langzaam neemt paniek mijn lichaam over. Bang kijk ik in het rond. Plots hoor ik nog meer geritsel. Ik besluit me maar niet om te draaien, Ik ben namelijk te bang. Ik knijp mijn ogen dicht en kruis mijn vingers in de hoop dat dat iets achter me, me niets ergs aandoet. Ik schrik op van een hand op mijn schouder. "Liam, are you oke?" hoor ik een wel heel bekende stem zeggen. Ik open mijn ogen en kijk in de mooie ogen van Zayn. "Zayn!" roep ik blij en ik vlieg Zayn rond zijn nek. "Wow, Never thought you would be so happy to see me!" zegt Zayn lachend terwijl hij zijn armen om me heen slaat. Ik sluit genietend mijn ogen. Na dat we ongeveer 10 minuten zo stonden hoor ik Zayn zijn keel schrapen. "Liam acctualy this hole thing was planned." zegt Zayn fluisterend. "What do you mean?" vraag ik verbaast terwijl ik hem loslaat. "Well, losing you, I planned it" ik begin te huilen als hij me dit verteld. maar al snel maken de tranen plaats voor woede. "You planned it!" schreeuw ik boos "You know I'm afraid of being alone and stil you plan to do that to me!?" Ik wordt steeds bozer en bozer. "Get me out of here!" zeg ik op een dwingende toon. Zayn kijkt me met spijtige ogen aan, maar begint uiteindelijk toch te lopen. Na zo'n twintig minuten naderen we het internaat terug. Van zodra we voor de deur van het internaat staan loop ik zonder iets te zeggen door naar mijn kamer. Binnen zie ik Rayn op het bed zitten. "So how was the walk in the forest?" vraagt hij. Rayn is altijd al mijn beste vriend geweest. Hij heeft Zayn nooit echt een leuke gast gevonden, maar omdat ik verliefd op Zayn ben, doet hij vriendelijk tegen hem. "They left me alone in the forest, so I panicked. It was all just a joke." zeg ik terwijl ik begin te huilen. Even later voel ik de sterke armen van Rayn om me heen en huil ik rustig uit.

Zayn pov

Ik heb me nog nooit in heel mijn leven zo schuldig gevoeld. Ik wilde Liam absoluut niet kwetsen. Nee, ik wilde Liam gewoon iets meer leren kennen. Ik denk dat ik verliefd ben. Ik wou hem gewoon verassen, niet laten huilen of bang maken. Ik zet me op de trap van het internaat. Ik schrik op door de deur die openvliegt en een jongen die naast me komt zitten. Ik kijk op. Ik herken de jongen als Rayn, de beste vriend van Liam. "You left him in the woods." zij hij boos. "You know ..." ging hij verder "I don't really like you but I'm going to give you a chance. Liam is crying upstairs, if I was you, I would go comfort him. Believe me, Liam is worth the risk." Ik kijk Rayn aan. Meteen sta ik op en trek de deur open "Room 17" hoor ik Rayn nog roepen. Al snel sta ik voor de deur van zijn kamer. Voorzichtig klop ik aan. Ik krijg geen reactie dus besluit ik zo maar binnen te gaan. LIam ligt huilend op zijn bed. "You know Rayn, I really thought I could thrust Zayn. I can't believe I fell in love with such a liar." zei hij snikkend. Ik gaf geen reactie dus na een tijdje draaide Liam zich om in zijn bed en kijk mij recht aan. "Where is Rayn?" vaagt hij verbaast. "He's downstairs." zei ik fluisterend. Ik ging naast liam op zijn bed liggen en kijk hem aan. Op het moment dat Liam zijn ogen even sluit, druk ik mijn lippen voorzichtig op de zijne. Ik voel hem verstijven, maar even later zoent hij gewoon terug. Na een tijdje laat ik Liam zijn lippen los. Ik kijk hem glimlachend aan. "Do you want to be my boyfriend?" vroeg Ik fluisterend. Hij keek mij lachend aan "I do, but on 1 condition." verbaast kijk ik hem aan. "You never do something like that to me again!." Ik lachte en drukte als bevestiging mijn lippen terug op de zijne.