My private angel (04)

Vandaag moest ik weer eens naar het ziekenhuis om prikken te halen.
Mijn moeder probeerde me in de auto te krijgen en na meer dan een half uur probeerde lukte het. Ik zat in de auto en de bomen schoten voorbij, ik herkende de weg , de omgeving, en de kille gebouwen.

Mama, melde ons aan bij de receptie en samen liepen we naar de dokter toe.
We volgde een van de lang witte gangen, waar die o zo bekende ziekenhuis geur hing. Ik sloeg snel mijn hand in die van mijn moeders toen ik zag dat we er bijna waren.

Mijn moeder ging zitten in de grote wachtruimte en begon in een van de vele boekjes te lezen. Het duurde niet heel lang of er kwam een zuster ons halen, ik liep samen met mama de kamer in waar allemaal apparatuur lag waarvan je bang werd. De dokter ging eerst bloed af nemen om te kijken wat ik nodig had. Ik had dit al zo vaak gedaan en kende het hele process.

ik zag de naald op me af komen en werd steeds banger `Niet bang zijn ridder Liam, ik bescherm je wel' hoorde ik een zachte stem zeggen. ik keek naast me en daar zat Mia haar hand op mijn schouder en haar ogen keken bezorgd naar mij. `Zo klaar' zei de dokter, `Ik ben erg trots op je Liam da je je groot heb gehouden je kan wel merken dat je een sterke jongen bent' zei mijn moeder en samen liepen we de dokters kamer uit.