Dance! - part 15
dus hopen dat ik een A-attest heb
‘Dankjewel voor het lekkere eten.’ Zei ik en liep naar de deur. ‘Oh voor ik het vergeet, wil je voor die week dat ik in Spanje ben mijn vissen eten geven?’ ‘Natuurlijk. Het zijn mijn vrienden.’ Ik trok mijn wenkbrauw op. ‘Ik zal straks de sleutel komen binnenbrengen.’ Zei ik en ging terug naar mijn appartement. ‘En nu koffer inpakken.’ Zei ik tegen mezelf. Ik liep naar mijn kamer en zocht een koffer uit. Spanje, dat betekend warm weer. Ik keek naar het zomer gedeelte van mijn kast en dat zag er maar mager uit. ‘Tijd om te shoppen!’ Gilde ik door het hele huis. Ik nam de eerste broek en t-shirt uit mijn kast. http://www.polyvore.com/annelies_stad/set?id=51884040Ik ging naar de sneaker plank en trok er Toms vandaan. Dan liep ik naar het handtassen deel en greep de eerste die ik tegen kwam. Op momenten als nu vervloekte ik mijn inloopkast. Mijn haren krulde mooi dus daar had ik ook geen werk meer aan. Ik stak wat geld in mijn tas en liep naar de fietsen. Wie gaat er nu alleen shoppen? Ik stapte op mijn fiets en reed naar de stand. Gelukkig was dat maar 5 minuten. Ik liep de eerste beste winkel in. Shortjes, waar vind ik shortjes. Ik liep naar de juiste afdeling waar ik al snel een paar had meegenomen en ging ze passen. ‘Ze staan je beeldig.’ Zei iemand en ik draaide mij om. Axelle. ‘Ook nog snel shoppen omdat je te weinig kleren hebt?’ ‘Yes!’ ‘Einde aan mijn forever alone tijdperk.’ ‘Je moet ze gewoon allemaal kopen.’ Zei ze. ‘Daar kan ik mee leven.’ ‘Ik moet wel om kwart voor 12 weg.’ ‘Ok, dat is nog een uur.’ In dat uur hebben ik mezelf blut gekocht. Ik stapte terug op mijn fiets en had wat problemen met mijn zakken. Ik kwam weer thuis en plofte in de zetel. ‘Dank u god dat ik deze gemakkelijke schoenen heb gekozen!’ Riep ik en stond op. Ik deed mijn shortjes en topjes in mijn koffer. Een boek, mijn i-pod en wat eten propte ik in een rugzak. Ik zocht de reserve sleutel uit de kast en ging terug naar Martijn. ‘Hier is de sleutel.’ Zei ik en gooide hem. ‘Veel plezier.’ ‘Dankjewel.’ Zei ik en gaf hem een knuffel. Het was ondertussen 10 uur geworden en ik besloot te gaan slapen. Ik moest morgen immers om 4 uur op.
Reageer (1)
Snel verder xx
1 decennium geleden