46 || Frauke

Het is één minuut voor tien, op het grote scherm wat voor mij hangt staat dat ze net zijn geland. “Boobear!” Roept een jongen met een wilde bos krullen als de schuifdeur open gaat. Hij vliegt Louis om de nek en begint hem bijna dood te knuffelen. De andere komen komen op hun dode gemakje aangewandeld. Als Louis de ander in de gaten krijgt roept hij: “Grouphug!” Iedereen vliegt rond de al knuffelende Louis en Harry, inclusief ik. Daar staan we dan als zes idioten elkaar te knuffelen in de aankomsthal.
Als we uitegknuffeld zijn stellen ze zich allemaal netjes voor, ookal weet ik al lang wie wie is. Ze doen alle vier heel vriendelijk en gewoon, helemaal niet gelijk sommige beroemdheden. “Zullen we even iets gaan drinken?” Stelt Liam voor als we maar wat staan te staan. “Okay, follow the leaders!” Roept Louis en trekt mij mee aan mijn hand.
Als we ergens een plaatsje achterin hebben gevonden en ons drinken voor ons staat valt Harry meteen met de deur in huis. “Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk leren kennen?” Vraagt hij. Ohnee, ohnee, niet dat gênante verhaal weer. Mijn wangen kleuren rood en Louis begint al spontaan te lachen. Als hij alles van het begin tot het einde heeft vertelt, endan nog eens extra uitgebreid over het flauwvallen begint iedereen te schaterlachen.
“Ah, jij was dus dat meisje wat Louis had opgevangen.” Merkte Zayn op. “Jip, that was me and it’s not funny!” Verweerde ik mij zo boos mogelijk, ik gaf Louis een por in zijn zij waardoor hij nog harder moest lachen. Ik kan niet echt lang serieus blijven bij deze vijf gekke jongens, waardoor ik erg faal in boos doen en ook begin te lachen. Ik moet toegeven dat het eigenlijk toch wel een beetje grappig was en zeker hoe Louis het vertelde.