Hoofdstuk 10

*** Jamie's pov ***

Die avond zit ik rustig tv te kijken wanneer mijn gsm gaat. "Ilona, dat is lang geleden." glimlach ik. "Hé meid, hoe gaat het?" vraagt ze vrolijk. "Goed, en met jou?" vraag ik op mijn beurt. "Ook wel goed. Vertel me nou eens hoe het allemaal loopt met Jack." valt ze meteen met de deur in huis. "Je weet toch dat er iets bestaat zoals beroepsgeheim?" lach ik. "Ik mag je er niets van zeggen, maar die jongen zit er wel door hoor. Je zal het waarschijnlijk wel in de boekjes lezen. Heb nog even geduld." vervolg ik. "Niet eerlijk. Jij weet alles al, en ik moet nog wachten... Misschien moet ik ook dokter worden... Voor celebs. Met een beetje geluk heb ik dan ook hotties op mijn praktijk. Stel je voor, Channing Tatum of Alex Gaskarth." droomt ze al helemaal weg. "Droom gerust verder." lach ik. "Waarom kom je niet voor een tijdje naar hier? We kunnen dan samen uitstapjes maken. Misschien zie je dan ooit Jack ook eens... of misschien wel Alex." Ik hoor haar gelukzalig zuchten. "Sounds like a plan. Ik kom in de vakantie wel eens langs. Voor hoelang wil je met me opgescheept zitten?" Lachend schud ik mijn hoofd. "Zolang je kan?" stel ik voor. "Haha, ik kan een hele vakantie." lacht ze. "Wat dacht je ervan als we al met een week beginnen. Daarna zien we wel hoe het verder gaat." gaat ze verder. "Sounds like a plan." herhaal ik haar woorden van eerder. Tegen het einde van de avond hebben we besproken wanneer ze komt en wat we gaan doen. Ik kijk er zo hard naar uit, eindelijk eens iemand in levende lijve waar ik ook echt iets aan zal hebben.

"Jamie?" vraagt mijn moeder de volgende ochtend als ik aan tafel zit. "Ik weet dat we al een tijdje niet meer gepraat hebben zoals we vroeger deden, maar kunnen we dat opnieuw doen. Ik mis mijn dochter." vraagt ze voorzichtig. "Misschien had je daar aan moeten denken toen je papa liet gaan voor Chris." antwoord ik kort. "Jamie, alsjeblieft. Doe dit nou niet. Ik heb altijd van je vader gehouden." begint ze met tranen in haar ogen. "Het houdt me ook bezig dat hij... dat hij er niet meer is door mij. Had ik geweten dat alles zou lopen zoals het nu is, dan had ik er meer voor hem geweest na onze scheiding. Dan had ik dit misschien allemaal kunnen voorkomen." Met veel moeite houdt ze de tranen op. "Achteraf praten is altijd gemakkelijker, mama. Papa ging eraan kapot. Hij miste je. Hij huilde zichzelf elke avond in slaap. Eigenlijk moet ik je ook wel een beetje bedanken... Dankzij alles wat er gebeurd is weet ik nu dat ik beter niet verliefd kan worden. Want weet je, het maakt niet uit of je getrouwd bent of niet, of je echt iemand graag ziet of niet, hoe lang je al samen bent. Je zal nooit zeker weten dat die andere persoon je nooit laat vallen. Ik heb het al voor mezelf uitgemaakt, ik word nooit verliefd." ratel ik maar door en stap weg van mijn moeder. Als ik in de gang ben kijk ik nog vlug eens achterom en zie hoe ze haar huilend op een stoel laat vallen.