Hoofdstuk 6

[De volgende ochtend ]

Ik keek op mijn mobiel en zag dat ik nog maar 10 minuten had om op school te komen.
Ik slingerde mijn tas over mijn schouder en zag dat er een briefje van mijn tas af viel.
ik en papa komen pas laat thuis je eten staat in de vriezer xxx mama
p.s hier is nog wat geld voor school.
Ik glim lachtte en pakte het geld van de grond af. Omdat het dus op de grond was gevallen.

Toen ik op shool aan kwam versnelde ik mijn pas en zocht ik naar Dave. Ik vond hem uit eindelijk voor ons lokaal. Wat eigelijks ook best wel logisch is maar omdat ik niet bepaald de snuggerste ben zoek ik dus niet goed.
Ik zag dat hij met nog 2 meiden stond. ik liep naar ze toe 'Hey Roos' zei Dave.
'Hi!' en ik knuffelde hem. De 2 meiden stonden er wat ongemakkelijk bij dus ik haalde me uit Dave's omhelzing. 'Hey ik ben Rosalynn maar jullie mogen me wel Roos noemen hoor '. De 2 meiden keken elkaar aan en toen zei de linker.'Ik ben Jamie en dit is mijn vriendin zoey'. 'Ben jij hier nieuw op school?' vroeg zoey.
En zo praatten we nog een tijdje door. TOtdat de bel ging want toen gilde de lerares zowat dat we moesten stoppen met praten.

In de pauze zochten Dave, Zoey jamie en ik ons plekje. Oja ik ben er trouwens achter gekomend dat de barbie poppen Marina en Yasmin heten.
Ik liep naar de kantine om wat eten te gaan kopen. Ik kocht een stuk pizza en een flesje cola. Toen ik terug naar mijn plaats wou lopen zag ik dat Marina en Yasmin heupwiegend mijn kant op kwamen. Ik slikte en versnelde mijn pas. Ik weet niet waarom ik bang was maar ze zagen en gewoon zo populair en imiderend uit.'
'Zo Rosalynn was het toch?'Zei Yasmin. Ik liep gewoon door totdat Yasmin mij bij mijn arm beet pakte en daar een rode schram zat.'Ik vroeg je wat rooie'
Ik draaide me om en stond nu face to face tegen haar en Marina.
'Wat moet je van me?' vroeg ik .'Ik wil je alleen maar laten weten dat je niet moet denken dat je hier geacepteerd word door je rode haar en blijf even bij Dave weg oke?' siste ze. Ik slikte en liep weg. Mijn tranen brandden achter mijn ogen. Waarom kan ik dan nooit voor mezelf opkomen.