Dance! - part 14

Ik liep terug naar Liam. ‘Ik ben er weer.’ Zei ik. ‘Ik denk dat ik naar huis ga, meer dan de helft is al weg.’ Ik keek rond en gaf Liam gelijk. ‘Dan ga ik ook.’ We liepen naar buiten waar ondertussen al een koude wind was komen opzetten. Ik rilde en Liam trok mij dicht tegen zich aan. ‘Heb je het koud?’ Ik knikte en drukte mij nog meer tegen hem. ‘Ik zal je naar huis brengen.’ We liepen verder over straat, ik genoot van zijn warmte. ‘We zijn er.’ Zei ik en draaide mij om. Ik keek in zijn mooie bruine ogen. Zijn hoofd kwam dichterbij en gaf me een snelle zoen op mijn mond. ‘Tot morgen.’ Zei hij en wandelde weg. Ik zuchtte. Dat was waarschijnlijk een afscheidskus, dat hoort zo. Dat betekende vast niks voor hem. Ik opende mijn deur en deed mijn schoenen uit. Ik plofte op de zetel en keek naar de klok. Ik zuchtte weer en slofte naar de badkamer. Ik deed mijn make-up af en bond mijn haren in een staart die ik dan over mijn schouder liet vallen. Ik trok mijn pyjama aan en kroop onder de dekens.http://www.polyvore.com/cgi/set?id=51863552&.locale=nl Al snel viel ik in slaap.

Om 10 uur ging mijn wekker af. Ik kreunde en zette hem af. ‘Ik haat opstaan.’ Mompelde ik. Ik strompelde naar de woonkamer en nam mijn gsm. 1 bericht.

Liam: Ik vond het echt gezellig deze avond. Xx L
Ik glimlachte naar mijn gsm en liep naar de deur. Ik ging 2 verdiepingen lager waar ik terecht kwam voor Martijn zijn appartement. Ik belde en na een halve minuut deed hij open. ‘Annelies is pyjama, dat betekent 1 ding: je bent te lui om zelf ontbijt te maken dus komt wat stelen bij mij?’ ‘Helemaal juist.’ Zei ik en liet mijzelf naar binnen. ‘Wat staat op het menu?’ Riep ik toen ik niks zag staan op tafel. ‘Ik was juist van plan om naar de bakker te gaan.’ ‘Als ik een joggingsbroek van je mag lenen ga ik mee.’ ‘Ga gewoon een broek boven halen.’ ‘Dan moet ik 2 verdiepingen omhoog.’ Hij zuchtte en liep naar zijn slaapkamer om daar een broek te halen. ‘Hier.’ Zei hij en gooide de broek. Ik trok hem over mijn shortje aan en volgde hem naar buiten. We pakte onze fietsen en reden naar de bakker. ‘Iedereen bekijkt ons zo.’ Zei Martijn. ‘Heb je ons al eens bekeken? Ik heb mijn haren nog eens niet gekamd.’ We stopte voor de bakker en sloten onze fiets. 2 keer raden wie daar stond. Liam. ‘Hye.’ Zei ik vrolijk en gaf hem een knuffel. Hij bekeek mij eens goed waarna zijn blik naar Martijn ging. ‘Ik ben Martijn aka de bellenmaker.’ Zei hij en stak zijn hand uit. ‘Ik ben Liam.’ Zei hij en schudde Martijn zijn hand. ‘Wat moet jij hebben?’ Vroeg Martijn. ‘2 koffiekoeken.’ ‘Je ziet er wel, mooi uit.’ Lachte Liam. ‘Dankje, dankje. Ik voel mij gevleid.’ Zei ik overdreven. ‘Ik heb alles. Kom je mee?’ Vroeg Martijn. ‘Tuurlijk.’ Zei ik en gaf Liam een kus op zijn wang. ‘Tot morgen.’ Zei ik en fietste terug naar huis.