After a life in Portugal with lies, now a lieless life in Gemany. *-53-*

"Dan gaan we wat eten. Heb je wat te eten in huis?"
Ik knik . “Gewoon patat maar doen?”
"Ja, is goed."
We lopen naar beneden. Ik zoek de frituurpan op en zet hem aan. Tom is al in de diepvriezer aan het zoeken wat we er allemaal in kunnen gooien. Ik heb de zak patat al gepakt. Tom spit verder. Nu haalt hij er ook kroketten en kaassouflees uit. Ik glimlach. “En en minihapjes.” Ik haalde een oranje doos uit de vrieszer. "Oké, dit is wel genoeg, denk ik."
"Ik denk het ook."
Ik glimlach en de patat is klaar. Meteen gooien we de hapjes erin. Ik pak twee borden uit de kast en verdeel de patat op de borden. Samen gaan we aan tafel zitten. Ik pak nog wat saus en begin te eten. Ook Tom begint te eten. “Tom, je hebt knoflook. Nu stink je.”
"Ja, dat is dan jammer voor jou." zegt Tom lachend.
Ik zucht en spuit ook knoflook op mijn bord. Tom schiet in de lach. “Zo nu staan we gelijk!”
"Je moet het niet doen omdat ik het heb, hè." zegt Tom.
“Ik lust het wel.” Grinnik ik.
"Dan is het goed."
We pakken de hapjes. We verdelen ze en eten ze op. Ik grinnik, alles is heerlijk. Na het eten ruimen we de vaat op. Ik zucht opgelucht en kijk of er nog een toetje is. Ik vind geen toetje. Een somber gezicht verschijnt erop mijn gezicht. “Er is wel appeltaart, Tom.”
"Neem jij maar. Ik hoef niet." zegt Tom.
“Zeker weten? Slagroom?”
"Nee, ik hoef echt niet." Ik zucht, neem zelf ook niks en laat de appeltaart staan. "Jij mag wel nemen."
“Nee, nee straks misschien. Ik lijk nu wel zwanger, zeg.”
Ook Tom schiet in de lach. We lopen weer naar buiten en gaan aan de tafel zitten. Spontaan gaat de deurbel. Ik sta op en doe de deur open. Ik schrik. Hoe weet zei dat ik hier woon! "Mam?" vraag ik vol ongeloof.
Mijn moeder kijkt me aan en schrikt als ze me been ziet. Ik kijk nog steeds verbaast. “Mama, wat doe je hier?”