Foto bij It's time to trust someone.

I hope that this could be the start of a new life.

Grace Kate McCann.

Ik kijk gespannen naar de deur die steeds verder open gaat en dan loopt Justin binnen. Onopvallend bijt ik op mijn lip. Nu zou ik er achter komen of hij slechte bedoelingen heeft of niet. Ik kijk naar Justin die op de rand van het bed waar ik in lig gaat zitten. "Gelukkig ben je wakker." Zegt hij met een lieve glimlach op zijn gezicht. Ik knik maar wat, omdat ik geen idee heb hoe ik anders zou moeten reageren. Aan de ene kant voel ik me heel ongemakkelijk nu, maar aan de andere kant voelt het op een of andere manier toch wel vertrouwd. "Je naam is Grace, toch?" Vraagt Justin dan. Als antwoord knik ik nogmaals. "Grace Kate McCann." Zeg ik zachtjes. Justin knikt en lijkt dan even na te denken. "Grace, zou je mij kunnen vertellen wat er allemaal aan de hand is en wat je bij het treinspoor deed?" Vraagt Justin iets later. Ik knik voorzichtig. Het is nu wel goed om alles even aan iemand kwijt te kunnen, denk ik. Langzaam begin ik dan te vertellen. "Een halfjaar geleden was alles nog goed. Ik woonde bij mijn vader en moeder.. Maar.." Ik bijt op mijn lip en probeer mijn tranen te bedwingen. "Zal ik even een glaasje water voor je halen?" Vraagt Justin, waarschijnlijk omdat hij de tranen in mijn ogen ziet staan. Ik sla mijn ogen neer en knik dan. Justin staat op en loopt dan de kamer uit. Niet veel later is hij alweer terug en geeft mij een glas water. Ik neem een slok van het water en hou het glas dan vast. Justin gaat weer op de rand van het bed zitten en legt dan zijn hand op mijn been. "Neem je tijd, vertel maar als je er klaar voor bent." Zegt hij rustig. Ik knik en besluit om het maar in een keer te vertellen. "Mijn ouders zijn ongeveer een halfjaar geleden overleden aan een auto-ongeluk." Ik slik en ga dan met trillende stem verder. "Op dat moment hebben al mijn vrienden me laten stikken en kon ik nergens heen, behalve naar mijn enige familielid, mijn oom." Ik neem nog een slok water en zet het glas dan naast het bed op de grond neer. Ik veeg mijn wangen, die inmiddels alweer nat waren geworden, droog. Ik kijk Justn aan en ga dan weer verder. "Ik kende mijn oom toen niet eens, ik had hem als laatst gezien toen ik zo ongeveer 3 jaar oud was. En het bleek een vreselijke man te zijn. Hij.. Hij heeft me mishandeld en misbruikt." Ik zie alles van toen weer terug en schud de gedachten dan snel weg. "Na een tijd bij hem gewoont te hebben kon ik het gewoon niet meer aan.. En daarom ben ik naar het station gegaan, om een einde aan alles te maken." Ik kijk Justin met betraande ogen aan en zie dan dat hij me geschrokken aan kijkt. Ik haal diep adem en wacht dan op een reactie. Als het even stil is begin ik te twijfelen, was het wel een goed idee om alles te vertellen aan een vreemd persoon?

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen