* Hoofdstuk 14

“Oh. Ja, dan snap ik dat je je zo voelt. Maar je moet toch door.” Ik veeg mijn tranen weg. “Ik weet het.” Nog één snik en dan staat Effie op. “Het is tijd om naar het voorbereidingsteam te gaan.” We lopen met z’n allen het gebouw uit en als we buiten zijn, staan de camera’s weer op ons gericht. Ik probeer mijn gezicht zo veel mogelijk buiten beeld te houden. Mijn ogen zijn rood en opgezet van het huilen en ik wil niet zwak overkomen. Gelukkig zijn we snel weer binnen.

Drie paar handen zijn druk in de weer om mij zo mooi mogelijk te maken. Mijn nagels zijn gevijld en gelakt en ze zij nu bezig met harsen. Ze zeiden dat het pijn zou kunnen doen maar eerlijk gezegd merk ik er niet zo veel van. Scrubben hoefde niet. Het zand uit het beekje in het bos voldeed. Er wordt een crème op mijn gezicht gedaan als er iemand binnen komt. Het voorbereidingsteam, bestaande uit Octavia, Venia en Flavius, haasten zich weg. Zodra ze weg zijn, wil ik de badjas die op de grond ligt, weer aan doen. “Nee, hou hem maar uit. Je krijgt dalijk je outfit aan. Zo te zien kan je hem hebben.” Zijn ogen branden gaten in heel mijn lichaam. Heel even komt de gedachte in me op dat ik naakt moet. Of net zoals Katniss en Peeta vorig jaar in de fik sta. Het zag er mooi uit maar van mij hoeft het niet per se. De, voor een Capitool inwoner, normaal uitziende man loopt weg om niet veel later terug te komen met een witte zak terug. Hij ritst hem open en er is een dunne zwarte stof te zien. “Ik heb er hard over na moeten denken wat ik dit jaar zou doen maar dit leek me het mooist..” “Mag ik vragen wie je bent?” vraag ik enigszins beschaamd. De man kijkt even weg van de jurk die hij aan het uitpakken is. “Ik ben Cinna. Ik heb Katniss vorig jaar aangekleed.” Zodra hij dat gezegd heeft, voel ik me opgelucht. Cinna is een hele goede stylist en ik ben blij dat hij mij onder zijn hoede heeft. Cinna pakt de jurk en draait zich naar mij toe. Zoals ik al had gezien, is het een dunne, zwarte stof, zijde volgens mij. Het zwart staat voor kolen, wordt mij uitgelegd. Als ik hem aan heb, schijnt het een kort jurkje te zijn. het begint net boven mijn borsten en eindigt halverwege mijn dijen. De Laag in district 12 is het armste gedeelte. Daarom is er weinig stof gebruikt. Weer een mooie, diepzinnige uitleg. De randen van het jurkje zijn goud en op het jurkje zijn gouden sierlijke lijnen te zien. Het goud staat voor de overwinning van de vorige Spelen. Het jurkje sluit zich nauw aan op mijn lichaam waardoor je kan zien dat ik dun ben. Weer een kenmerk dat je zwak bent. Nadat ik ook mijn schoenen aanheb, zwarte pumps met gouden gespjes, begint Cinna mij te beplakken met kleine diamantjes. Mijn rechterschouder en de zijkanten van mijn ogen, glinsteren in het licht. “Draai eens een rondje.” Ik luister naar Cinna. Als ik hem aankijk, zie ik hem bewonderend kijken. Ik kijk twijfelend terug. “Je ziet er prachtig uit. Je hoeft niet onzeker te zijn. Lach, zwaai en wees zelfverzekerd.” Terwijl hij mijn haar doet, ontsnapt er een zucht uit mijn mond. Ik weet dat Cinna mij verbaasd aankijkt. “Sinds het moment dat mijn naam getrokken is bij de boete, moet ik me voordoen als iemand die ik niet ben. Ik hou dit niet langer vol. Ik ben niet zelfverzekerd. Sterker nog, ik ben er zeker van dat ik nooit meer thuis zal komen. Ik ben niet zwak, ik houd vol tot aan het eind maar ik ben niet zelfverzekerd. Cinna draait me om en neemt mijn hoofd in zijn handen. “Je hoeft alleen de voorstellingsronde zelfverzekerd te zijn. Niet eens de hele ronde. Door de ronde wordt je zelfverzekerd. Laat ik het anders zeggen. Je bent een sterke meid met pit, die niet zonder handschoenen te vangen is. Laat dat dan zien, dan hoef je ook niet te acteren.” Ik voel me weer een stuk beter. Geniaal wat deze man voor elkaar krijgt. Inmiddels is hij al klaar met mijn haar. Het zit nog steeds los maar het heeft slagen en valt mooi om mijn gezicht. “Laten we klaar gaan staan.” We lopen de voorbereidingskamer uit, een loods in, richting een wagen met zes gitzwarte paarden ervoor gespannen. Declan en zijn stylist staan al helemaal klaar. Ik bespeur enige verbazing bij Declan als hij me ziet. Ik grinnik en zodra ik dat doe, veranderd hij weer in de arrogante kwal die hij altijd is geweest. De grote deuren gaan open en de muziek begint te spelen. De eerste wagen verlaat de loods. Cinna helpt me de wagen op. “Sterke meid met pit. Denk daaraan.” Ik glimlach en dan is het ook onze beurt om te gaan. Net voordat we vertrekken, doet Cinna een soort spotlicht aan waardoor ik weer glinster door de diamantjes. Een fel licht, mensen die juichen en dan is het zover. We rijden de loods uit en meteen begin ik te zwaaien en te lachen. Ondertussen ben ik op zoek naar een bekend iemand: Peeta of Katniss. Uiteindelijk vind ik ze. Katniss kijkt bewonderend naar ons en Peeta is in gesprek met iemand. Als Katniss hem aantikt, draait hij zich weer om en als hij ons ziet staan, gaat zijn mond open van verbazing. Ik lach en ga rustig verder met zwaaien. Cinna had gelijk. Ik voel me een stuk beter. Gezichten die mij stuk voor stuk verbaasd aankijken en daarna genieten van mijn aanblik. Mensen die naar me juichen en me overladen met bloemen. Ik denk geen minuut na en begin een aantal mooie bloemen in mijn haar te doen. Van de rest maak ik een mooi boeketje en zwaai ermee naar de mensen die de bloemen naar me gooien als teken van een bedankje. Als we bijna aan het eind van de rit zijn, zie ik Melrose zitten. Zodra ze me opmerkt, blaas ik een kushandje naar haar die ze opvangt. Ze begint uitbundig naar me te zwaaien en ik zwaai uitbundig terug. Dan komt de wagen schokkend tot stilstand.