(th) i don't wanna choose (th) 7

Naminé pov:

Na een lange tijd wachten kwamen ze eindelijk terug. 'Waarom hebben jullie dat arrogante mens gedropt?' vroeg ik verbaast. 'Ergens' zei Tom geheimzinnig en hij deed een wenkbrauwwiebel. 'Jullie zijn erg vaag weten jullie dat?' zei Nikita droog. Ze begonnen te lachen. 'Ik vind het anders niet zo grappig hoor' zei Nikita, 'ik ook niet ik wil weten wat er gaande is' sloot ik op haar zin aan. Nerveus keken de jongens ons aan. Wat zei dat meisje nou ook alweer? Jullie zijn van de b... 'Hebben jullie een band?' Floepte er plotseling uit. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. Wat zei ik nou weer?! Tom begon te lachen. Ik keek beschamend naar de grond. 'Nee.' zei Bill. 'wij niet, wel goed bedacht. Tom op de gitaar, Georg de basgitaar, Gustav het drumstel en ik natuurlijk zingen!' Nikita en ik moesten lachen om de bewegingen die Bill erbij maakte.
‘Kan jij zingen dan’ zei Nikita, die nog aan het rollen was van het lachen. ‘Ja natuurlijk, ik kan prachtig zingen’ zei Bill nep-beledigd. Nu begonnen Nikita en ik nog harder te lachen. ‘Laat maar horen’ zei ik. ‘Nee jullie verdienen het niet meer mijn prachtige gezang te horen’ zei Bill met een bekakt stemmetje. Nu kon hij het ook niet meer houden en begon ook heel hard te lachen. We rolden allemaal om van het lachen! Toen we allemaal waren uitgelachen was het even een moment stil en dacht ik onbewust nog eens aan dat moment dat Bill zo praatte en kreeg ik spontaan nog een lachberoerte. 'Niet op mij letten.' Zei ik half stikkend van de lach toen iedereen mij raar aankeek.
‘Ik kan alleen nog maar op jou letten’ zei Tom flirterig. ‘Pas maar op hoor met Naminé aan de haal is ook met mij aan de haal’ zei Nikita. ‘Maar dat vind ik niet erg’ zei Tom. ‘En ik ook niet’ voegde Bill toe. Raar keken ik en Nikita elkaar aan. Achja was vast gewoon een grapje. ‘Oke ik verveel me dood’ zei Nikita, ‘wat gaan we doen’ voegde ik eraan toe. 'Oh, maar ik weet wel wat leuks.' Zei Tom. Hij liep op me af en begon me spontaan te kietelen en dat is iets waar ik absoluut niet tegen kan! Ik gilde en rende ervandoor met Tom op mijn hielen.
‘Harder rennen!’ riep Nikita. ‘Alsof ik harder kan!’ riep ik terug. ‘Ik help anders wel even’ zei Nikita, ze stond op en klopte wat vuil van haar kleren. ‘Maar ik kan ook heel goed helpen!’ zei Bill spookie en hij vloog op Nikita. Hij begon Nikita ook te kietelen. ‘Ka.. haha… hahaa.. peee…’ schreeuwde Nikita. ‘Wat ik hoor je niet?’ zei Bill met een grote glimlach. Nikita stond op en rende na een tijdje naast mij. Bill en Tom lieten het er niet bij zitten en renden ons ook nog steeds achter na. ‘Sneller Nikita’ grapte ik.
‘Hou je mond’ lachte Nikita. Nu kregen we grote problemen. Nikita zag het ook. Georg en Gustav stonden een eindje verderop voor ons. Dat kon dus geen goed nieuws zijn!
'Er dwars doorheen!' Riep Nikita. Ik knikte en probeerde nog net even wat harder te rennen. Vlak voor Gustav en Georg begonnen we te gillen. Eerst leek het erop dat we erdoorheen waren maar tot mijn grote schrik werd ik vastgepakt en rondgeslingerd! Vanuit mijn ooghoek zag ik Gustav's pet dus had hij mij beet. Tom was er ondertussen ook bij en probeerde me opnieuw te kietelen.

Nikita pov:

Ik was er net door heen gekomen. Ik keek op en Naminé was alweer aan het proberen los te komen. Ik begon haar heel hard uit te lachen. Wat ik beter niet had kunnen doen. Ik werd ineens van achter vast gepakt en op de grond gelegd en Bill en Georg begonnen mij te kietelen. ‘Hé wacht eens’ schreeuwde ik verontwaardigd. Meteen hield iedereen op met wat ie deed. ‘Wat is er?’ vroeg Georg. ‘Het is nu twee tegen één’ zei ik. ‘Ja dat weten we’ grinnekte Gustav. ‘Wat zijn jullie een watjes!’ zei ik. ‘Eigenlijk wel twee tegen één’ zei Naminé die snapte welke kant ik uit wou. ‘Achja jammer dan’ zei Bill, ‘dan maar watjes’
‘Maar wel hele stoere watjes’ zei Tom en hij ging verder met kietelen. En uit eindelijk ging iedereen weer verder met kietelen. Jammer plan mislukt. Eigenlijk hoopte ik dat ze daar door stopten of één op één zouden doen want dan was het makkelijker wegkomen. 'Georg, heb jij een vriendin?' Vroeg ik snel toen het kon. Even keek hij vreemd omdat hij die reactie niet verwachtte. 'Hoezo?' Vroeg hij. 'Nou, Naminé wil wel met je!' Riep ik zodat Naminé het wel moest horen. En dat deed ze ook. 'WATTE?!' Riep ze. Tom en Gustav lieten haar even los. 'Ach, wat jammer nou voor je, Georg.' Zei Tom. 'Naminé gaat al met mij.' Naminé knikte heftig van ja, ‘maar Nikita kan mij heel goed vervangen hoor’ zei ze daarna. ‘Ja, wacht eens even, hohoho!’ zei Bill, ‘niemand pakt Nikita van mij af’ Nikita grinnekte, ‘sorry Georg mijn liefje laat me niet gaan’
‘Nou das een mooie boel’ zei Georg dramatisch. We begonnen allemaal hard te lachen. ‘Hé jou word er tenminste nog een optie gegeven, mij hebben ze niet eens genoemd’ zei Gustav zielig. 'Ik ben jou niet vergeten, hoor.' Zei ik. 'Dat leuke meisje van daarstraks, ze zit achter Georg aan, maar eigenlijk vind ik dat ze bij jou past!' Gustav zette grote ogen op en deed alsof hij elk moment een hartaanval kon krijgen. 'Van mij mag je haar hebben.' Lachtte Georg. ‘Ik geef haar metteen terug’ lachte Gustav. Weer waren we allemaal aan het lachen. Ik kreeg een koude rilling over mijn rug en begon eventjes te bibberen.
‘Heb je het koud?’ vroeg Bill lief.
‘Mwa, niet zo heel erg hoor’ zei ik.
‘Hier’ zei Bill.
‘Nee hoeft niet’ probeerde ik nog maar voor dat ik het wist had ik het vest van Bill aan. Ik keek naar Naminé die het vets van Tom aan had. ‘Ik denk dat we zo moeten gaan het is al donker’ zei ik. Iedereen knikte. ‘Naminé Nikita!’ riep iemand. ‘Voilà’ zei ik. ‘Kom we gaan’ zei Naminé. ‘Wacht ff we hebben de vesten nog aan!’ zei ik. ‘Mag je houden’ zeiden Tom en Bill tegelijk. ‘Oh dankje’ zeiden nu ik en Naminé tegelijk. We lachten. ‘Maar we moeten er wel wat voor terug!’ zei Tom ineens.
Raar keken we met z’n allen naar Tom. ‘Wij willen allemaal jullie nummer!’ zei die.
We lachten en schreven beide voor alle vier onze nummers op.
‘Doei!’ zei Naminé.
‘Tot ooit’ grapte ik. We stapten in de auto zwaaiden de jongens uit en reden naar huis.